The Boyfriend Pact

-9-

- Hazel -

"Goedemorgen Zelly!". Conor komt twee dagen later met een grote glimlach op zijn gezicht naast me in de collegezaal zitten. De afgelopen dagen heb ik alleen maar op bed gelegen omdat ik me nog steeds echt verschrikkelijk voelde maar vandaag heb ik mezelf maar bij elkaar geraapt om toch naar school te gaan.
"Gaat alles wel goed?" vraag ik hem fronsend en hij kijkt me verbaasd aan.
"Ja hoor, hoezo?"
"Ik heb je nog nooit zo vrolijk gezien op de ochtend." antwoord ik hem lachend.
"Dat komt omdat je zaterdag gezellig mee gaat naar mijn wedstrijd." zeg hij lachend en ik kijk hem met grote ogen aan.
"Nee dat is niet waar, ik heb op jullie schema gekeken en het is een uitwedstrijd. En als ik me het contract goed kan herinneren, hoef ik alleen mee naar de thuiswedstrijden." verbeter ik hem.
"Kom op Zelly, we moeten tegen onze rivaal, dat kan je gewoon niet missen." probeert hij me over te halen. "En als we winnen is er daarna een feestje, dus dan kan je net zo goed gelijk mee."
"Ik moet aan onze opdracht werken, weet je nog? Ik heb de laatste dagen echt niks kunnen doen dus ik moet dit weekend nogal aan de bak."
"Dan heb je geluk, want ik was de afgelopen dagen niet echt druk, dus ik heb het voor elkaar gekregen om toch nog wat aan de opdracht te kunnen doen dus je hebt alle tijd om mee te gaan zaterdag.". Ik kan echt geen andere reden meer bedenken om niet mee te gaan, en ik moet ook toegeven dat het heel lief is dat ie aan de opdracht heeft gewerkt.
"Prima, ik ga wel mee." stem ik uiteindelijk met hem in. "Maar dan moet Zach Norah ook vragen want ik ga echt niet in m'n eentje."
"Dat kan geregeld worden.". Conor draait glimlachend zijn hoofd naar Silva die met haar college is begonnen.

Ik wil ook mijn boek open slaan, als ik mijn telefoon op zie lichten.
Whatsapp: Josh Olson
Kutzooi.
Ik open het berichtje en ik kan mijn ogen niet geloven. 'Ga je nu serieus met Conor, had je echt beter ingeschat Hazel. Je begint een beetje op z'n sletjes te lijken.'
Zonder iets te zeggen schuif ik mijn telefoon richting Conor die nietsvermoedend begint te lezen. Terwijl hij het bericht leest zie ik zijn gezicht verstrakken. De spier in zijn kaak wordt groter en hij slikt een keer.
"Gewoon negeren, is je energie niet waard." zegt Conor droog en hij schuift mijn telefoon weer terug en richt zijn aandacht weer op Silva. Maar de manier waarop hij wat zenuwachtig met zijn vingers speelt verraad dat hij het ook niet zomaar kan negeren.

De rest van het college is Conor heel stil. Geen enkel grapje dat ik probeer te maken ontvangt hij goed en de vrolijke stemming van eerst is compleet verdwenen.
Als Silva haar verhaal heeft afgerond pakt hij snel zijn spullen bij elkaar en wilt hij de bank al uitlopen.
"Conor, wacht even." weet ik hem net optijd tegen te houden en hij draait zich om. Zijn gezicht staat echt op onweer en ik heb gelijk spijt dat ik iets wilde zeggen. Hij heeft door dat ik er van schrok en zijn blik verzacht iets. "Laat het gaan ja, het is Josh maar."
Conor knikt en loopt daarna zonder iets te zeggen richting de deur.

"Ben thuis!" roep ik als ik na mijn colleges ons appartement binnen kom lopen. Ik hoor geen reactie en nietsvermoedend loop ik richting de keuken.
"Hey Zelly." begroet Zach me en ik schrik me kapot. Hij neemt een slok uit zijn glas en moet moeite doen om zijn lach in te houden.
"Zach, what the fuck doe jij hier?!" vraag ik hem verbaasd.
"Oh, gewoon wat voor school." Norah komt uit de badkamer lopen voordat Zach antwoord kan geven. Ik kijk naar Norah en daarna weer naar Zach die nog steeds probeert zijn lach in te houden. Ik geloof er geen hond van.
"Ohh, daarom zit je haar zo warrig." zeg ik tegen Norah en ze gaat snel met haar handen door haar haren. "Maar goed, school dus." zeg ik lachend. "Ik ben op mijn kamer, succes verder met 'school'" zeg ik tegen de twee en nadat ik wat te drinken heb gepakt, loop ik naar mijn kamer.
Er is nog een hoop te doen aan de opdracht van mij en Conor, al helemaal nu ik het alleen moet doen.
Als ik het document open op mijn laptop, bekijk ik gelijk hoeveel hij eigenlijk extra heeft gedaan. Als ik zie hoeveel hij gedaan heeft, gaat er een trots gevoel door me heen. Hij kon het wel. Dit betekend gelukkig dat ik deze week nog maar een paar dingen eraan hoef te doen om weer op schema te lopen. Ik besluit Conor te appen.