"Ai Shiteimasu Atee"

CHAPTER 11: "The Suspension"

✦CONTINUATION✦

☆Vera's POV☆

I'm still crying because of the incident...

Hindi ko na pinakealaman yung mga taong tumitingin sakin dahil alam kong nagtataka sila kung bakit ako umiiyak...well, they don't care...and I don't also care kasi mas malaki problema ko ngayon kesa yung isipin ko pa kung anong nasa isip nila dahil sa pag iyak iyak ko...

Luckily, nakauwi ako agad...it's already past 8pm nang makauwi ako...I was just silent the whole time, thinking kung anong irarason ko kung bakit namumula ang mga mata ko ngayon...

Pagpasok ko ng bahay, my Lola and Lolo are watching at nagulat sila dahil maaga akong nakauwi ngayon...nornally kasi nakakauwi na ako mga 9-9:30pm...minsan nalang ako makauwi ng maaga kaya nanibago siguro sila...

They asked me bakit maaga ako ngayon...I just answered casually by telling them na nauna akong umalis...while I was resting, kinausap ako ng lola ko...

(Lola): Bakit? Parang ang lalim ng iniisip mo ahh? Kumusta ang trabaho?
(Vera): Okay lang...may nangyari lang kanina dun sa katrabaho ko...nakakaawa lang kasi...
(Lola): Bakit? Ano nanaman nangyari?

Kinuwento ko sa kanya yung totoong nangyari kanina, but I revised it by telling them in a different point of view...nagulat nalang ako sa naging reaksiyon ng lola ko because I didn't expect her to react that way...

(Lola): Subukan lang nilang gawin sayo yan? Makakarating tayo sa korte, lalo na sa DOLE...sobra naman na yung ginagawa nila sa tauhan nila...hindi na makatao yung ganyan...tandaan nila, meron tayong Human rights at labor code...
(Vera): Kaya nga eii...sobra sobra naman ata yun ma...simpleng bagay lang pinapalaki pa nila...kaya bukas daw kakausapin siya ulit eii...para gagawan daw ng action yung ginawa niyang violation...

Pagkatapos ng usapan namin ay kumain na kami at nagpahinga na...minessage ko ulit si atee Aldine ko, pero hanggang ngayon...walang sagot at hindi niya tinitignan yung mga messages ko sa kanya...

I need her right now...

I need her comfort...

I need her advice dahil di ko na alam ang gagawin ko...

~Fast forward the next day~

Today is Thursday...2nd day since the issue bursted out...I became totally silent simula nung pumasok ako sa trabaho...a lot of my co-workers are starting to approach me saying...

"Huyy Faith, okay ka lang? Ang tahimik mo yata ngayon ahh?

All I could do is to fake a smile back at them dahil ang dami kong nararamdaman ngayon...I feel confused...I feel nervous...I feel sad...and most importantly, I am totally feeling hurt...

Pumasok na ako, nakakapanibago dahil hindi parin ako pinapansin ng atee ko...well, I can't blame her...I just need to understand her more...alam kong ayaw niya rin madamay sa pinapalaking issue tungkol sakin kaya siguro siya umiiwas ulit...after an hour, pinaakyat na ako ng office...

Oo nga pala, I was expecting my manager to come dahil papanuorin nga namin yung CCTV footage na sinasabi nila...but it turns out, iniwan ako sa ere ng manager ko...mas lalo akong nasaktan dahil nagtiwala ako sa mga sinabi niya na hindi siya naniniwala, pero bakit wala siya ngayon?!?! Bakit hindi siya pumasok para samahan ako at ipagtanggol ako sa mga accusations sakin na hindi naman totoo?!?! I was wrong when I trusted her so much...

Tama yung Lola ko, naging close lang kami dahil kailangan niya ako...pero ngayong ako na ang may kailangan, nasaan na siya???

Pagakyat ko sa third floor office, tahimik lang ulit ako...I am carefully listening to everything that they are saying...binigyan ulit nila ako ng IR, at dun ko na kinuwento ang lahat lahat ng nangyari...simula nung late akong makaalis sa counter dahil sa magkasunod na bulk purchase, pagtime in ko na ngumunguya at yung binibintang sakin na bumaba ng crew room para gumamit ng cellphone...