ghost | FANG X EDGAR

odwiedziny

Był to późny wieczór, Fang leżał w łóżku, nie mogąc zasnąć. Przewracał się z boku na bok.

Powodem było to, że czuł się obserwowany, czuł jakby kogoś lub czegoś obecność w swoim pokoju.

Nastolatek starał się odtrącić te myśli na bok, lecz to nie dawało mu spokoju. Na dodatek ciągle myślał o duchu ze szkolnej toalety.

Fang w końcu położył się na plecach, rozluźniając wszystkie mięśnie i wyobrażając sobie, relaksujące sceny, typu fale na słonecznej plaży.

Kiedy już poczuł, że zasypia, otworzył gwałtownie oczy. Rozejrzał się po pokoju i w rogu zobaczył... jakąś ciemną sylwetkę.

Poczuł, jak jego ciało zesztywniało ze starchu tak, że nie mógł się wcale poruszyć. Lecz gdy z jego ust miał wydobyć się głośny krzyk, nic nie nastało.

Fang próbował wrzasnąć najbardziej jak potrafił, ale jesyne go poczuł to nudności.

Odkrył, że jie może poruszyć się ani o milimetr. I wtedy ogarnęła go niewyobrażalna panika, bo postać zbliżała się do niego. A on bezbronny leżał sparaliżlowany na łóżku.

Stwór podchodził coraz bliżej, kiedy znalazł się centralnie przed twarzą Fanga. A ta twarz... Była 1:1 taka sama... Zupełnie taka sama...

Jak. Duch. Którego. Wywołał.

Edgar, cholera jasna.

Wstrząśnięty Fang zaczął słyszeć niski głos powtarzający:

„Chodź i umrzyj ze mną"

„Obiecałeś!"

Zjawa przypominająca zmarłego nastolatka stała ciągle tuż nad Fangiem wypowiadając te wszystkie przerażające teksty.

„Zawiodłeś mnie! Zemszczę się..."

Wtedy duch zaczął się rozmywać, a zlany potem Fang zamrugał. I jego pokój wyglądał jak zawsze wieczorem.

Fioletowowłosy był przerażony nie na żarty. Trzesącymi się rękami chwycił za telefon, włączając latarkę.

Kiedy zobaczył godzinę 3:40, przełknął ślinę i poczuł, jak zaschło mu w ustach.

Skulił się na łóżku ale zebrał się na odwagę i przyświecając sobie drogę latarką, pobiegł do kuchni.

Wyjął z szafki sól i wrócił do pokoju, rozsypując ją na podłodze, dookoła łóżka.

Położył się, zakrywając całe ciało kołdrą. Ale ze strachu nie usnął wcale.