First Day of the Rest of Our Lives

Healing Past

Stefanos bankta oturmaktadır. Oldukça heyecanlıdır. Buraya gelmeyeli uzun zaman olmuştur. Margeta'yla burada geçirdikleri güzel zamanları düşünür. Acaba aldığı kırmızı elbiseyi giymiş midir? Ne çok yakışacağını hayal eder. Tıpkı onu ilk gördüğü zaman gibi. Saatine bakar Margeta'nın çoktan gelmesi gerektiğini düşünür. İçini endişe kaplar. "Bu sefer gelecek" diye teskin eder kendisini.

Aynı heyecan Margeta'da da vardır. Jason ve Urania yüzünden aklı karışmıştır ama yaklaştıkça aklındaki başka düşünceler uzaklaşır. Arabadan inerken bacaklarının titrediğini hisseder. Çok heyecanlıdır. Stefanos'u görmek her zaman heyecanlandırmıştır ama bu sefer çok daha fazladır. Banka yaklaşırken Stefanos'u görür.

Stefanos geldiğini görünce hemen ayağa kalkar. Sarılmak için kollarını açmış gelen Margeta'yı başından yakalar ve ona tutkulu bir öpücük verir. Sarılırlar bir süre öyle kalırlar. İkisininde içinde bir rahatlama vardır. Buraya tekrar gelene kadar ne çok zorluk atlatmak zorunda kalmışlardır. Şimdi nihayet buradadırlar.

Stefanos yavaşça çekilir gülümser Margeta'yı süzer elinden tutup banklarına çeker. "Çok güzelsin aşkım. Gözlerimi kamaştırıyorsun"

Margeta gülümseyerek Stefanos'un yanağını okşar. "Teşekkür ederim. Bu harika bir şey Stefanos."

"Harika olan sensin."

Margeta gülümser.

Stefanos tekrar çeker öper Margeta'yı. Uzun süredir görüşmemiş gibi özlemişlerdir birbirlerini.

Stefanos öpücüklerinin arasında konuşur. "Ne kadar çok öpmedim seni burada?"

Margeta sadece kısa bir an "Seni seviyorum." diyebilir.

Biraz sonra ayrılırlar birbirlerinden. Margeta başını Stefanos'un omzuna yaslar.

"Buradaki hiçbir şeyi özlemem sanıyordum."

"Bende özledim aşkım burada seninle olmayı. Sanki hiçbir şey değişmemiş gibi."

Margeta doğrulur Stefanos'a bakar. "Ben yokken hiç gelmedin mi?"

"Gelmedim. Margeta burayı güzel yapan sensin sen olmadan burada olmanın bir anlamı yoktu. Burada güzel olan heyecanla beklemek seni beklemek."

"Benim için hala heyecanlanıyor musun?"

"Hayatım boyunca senin için heyecanlandım hala da heyecanlanıyorum."

Margeta gülümseyerek yanağını okşar. Stefanos tekrar öpmek için uzanır.

Margeta geri çekilir. Muzip bir gülümsemeyle. "Kahve yapmayacak mısın?"

Stefanos gülümser. "Kızım kahve mi istiyor? Hemen yaparım." Burnuna küçük bir öpücük kondurup kalkıp kahve yapmaya başlar. Margeta'nın sevdiği bir şarkıyı mırıldanır.

Margeta elini başının altına almış Stefanos'un kahve yapışını izliyordur. Bunun ne güzel bir görüntü olduğunu düşünür. Az önce yaşadığı kötü anları unutmuştur bile. Stefanos bütün yaralarını sarıyordur. Az önce olanlardan haberi bile yoktur ama varlığı bile yetiyordur.

Stefanos kahveleri getirir. Margeta'ya uzatır.

Margeta bir yudum alır yüzünü oldukça memnun bir gülümseme kaplar. "Dünyada bundan daha lezzetli bir şey yoktur sanırım."

Stefanos'ta bir yudum alır. Alırken Margeta'yı süzer. "Belki de vardır "

Margeta utanmış bir ifadeyle konuyu değişmeye çalışır. "Farkında mısın buraya karı-koca olarak ilk gelişimiz?"