First Day of the Rest of Our Lives

Family

Antonis uzaklaşırken Margeta tedirgin gözlerle Stefanos'a bakar. Stefanos ise gidene kadar izler. Bakışları o kadar sert ve yoğundur ki Margeta ürperir.

"Aşkım bit şey mi oldu? Niye böyle erkenden geldin?"

Stefanos ona bakar Antonis'e baktığı kadar olmasa da hala sert görünüyordur. "Fanis'in burada olduğunu öğrendim. Gördüğüm manzara da beni hiç şaşırtmadı."

Margeta biraz geri çekilir kaşları çatılır. "Açık konuş Stefanos ne demek istiyorsun."

Stefanos sinirlidir. "Margeta anlanazlıktan gelme. Bakışlarını görmüyor musun sen o adamın?"

Margeta derin bir nefes alır. "Stefanos kim nasıl bakıyor umrumda değil. Giderken bir hoşçakal demek istemiş o kadar. Georgaki beni buraya sürükledi."

Stefanos imalı bir şekilde sorar. "Seni buraya kadar gelip buldu yani?"

Margeta gözlerini devirir. "Stefanos seninle burada tartışmak istemiyorum." Bir an duraksar bir bahane bulmak ister. "Hem çocuk korkacak."

Stefanos kucağında duran Georgaki'ye bakar korkudan eser yoktur.

Margeta Georgaki'yi alıp sessizce eve doğru yürür. Tartışmanın bilmediğini biliyordur. Stefanos derin bir nefes alır, onu takip eder.

Tartışmalarını bir kenara bırakırken keyifli bir gün geçirmeye başlarlar. Jason onları yemeğe davet eder. Daha sonra Elpida, Euginia ve Stefanokos'da katılır. Birlikte büyük bir aile oldukları fikri yüreklerine işler.

Stefanos yanında oturan Margeta 'nın kulağına eğilir. "Başardık aşkım sonunda başardık." Sıkıca parmaklarını birbrine dolar.

Margeta dolu gözlerle ona bakar. Başını sallar. Yıllar onları ayırsa da başlarına türlü türlü şeyler gelse de o büyük aile nihayet bir araya gelmiştir.

Margeta bir ara ellerini yıkmaya gider ve Jason onu koridorda bulur. Sessizce bir köşeye çeker.

"Anne sana bir şey söylemem lazım."

Margeta telaşlı gözlerle ona bakar. "Ne oldu?"

Jason gülümser. "Sakin ol bu iyi bir şey. Bu söylediğime çok şaşıracaksın ama. Ben ve Alexandra son zamanlarda biraz yakınlaştık. Yani bu daha önce hiç olmadığı gibi. Ama tam olarak ne istediğimize karar verene kadar kimseye bir şey söylememe kararı aldık."

Margeta sahte bir edayla. "Emin ol Jason hiç fark etmedim."

Jason duraksar şaşkınlıkla bakar. "Alexandra mı söyledi."

Margeta alaycı bir şekilde gülümser. "Beraber söylediniz. Siz fark edilmiyor mu zannediyordunuz?"

Jason biraz utangaç bir gülümsemeyle ona bakar. "Yani herkes biliyor mu?"

Margeta onu teskin etmek için koluma dokunur. "Merak etme oğlum herkes annen kadar iyi tanımıyor seni. Ama bir şeylerden şüphelenen birileri de vardır."

Bu beklenmedik ilgi Jason'nın içini ısıtır. İsteyeceği şey için cesaretini toplamasına yardımcı olur. "Sen öyle diyorsan. Aslında ben senden bir şey isteyecektim." Biraz nefes alır devam eder. "Biraz başbaşa kalsak bize iyi gelecek diye düşünüyorum."

Margeta gülümser. "Bu gerçekten iyi bir fikir senin için ne yapabilirim?"

"Çocuklar anne onlarla ilgilenebilir misin? Sadece iki gün."

"Ah Jason bunun için mi kıvrandın bu kadar? Elbette bakarım onlara. Giderken bize bırakırsaınız olur biter."

"Aslında sen gelsen buraya. Hem biz yokuz hem de yabancı bir ev. Onlar için gerçekten zor olacak."