İşe girmemin üstünden 1 hafta geçmişti, herkesin haftası yoğun geçtiği için verdikleri kutlama sözü bu akşama kalmıştı. Hoş, bana kalsa gerek yoktu böyle bir şeye. Alışmıştım artık, aldığımız nefesi bile kutladığımız için.
Bu 1 hafta içinde hayatım ne kadar stabil gidebilecekse, o kadar stabil gidiyordu. Biraz da yorucu tabii, hatta baya. Sonuçta yeni bir düzene ayak uydurmaya çalışıyordum. Bazı geceler Barışlar bize gelmişti, ama ben erkenden uyuduğum için pek konuşamamıştık. Eğer bu gece gelirse, o 1 haftayı telafi edebileceğimize emindim.
Çok özenmeme gerek yoktu, biz bize olacaktık sonuçta. Bir de, Barış. Onun da geleceği aklıma gelince, ayna karşısına geçip saçlarımı düzleştirip makyaj yaptım.
Hazırlanıp salonda otururken kapı çaldı, kapıyı açtığımda gözüm o kadar kalabalığın içinde tek bir kişiyi aradı. Gelmediğini gördüğümde düşen yüzümü, diğerlerini bozmamak adına hızla toparladım. Sırasıyla takımdakilerin sarılıp içeri geçmelerini bekledikten sonra kapıyı kapatırken gelen sesle durdum.
"Dur, dur. Kapatma!" Gelenin Barış olduğunu görmemle sırıtışımı engelleyemedim. Elindeki papatya buketiyle nefes nefese kapıya doğru yürüyordu. Kapıya gelmesiyle tam önümde durup derin bir nefes alıp soluklandı. Elindeki buket, geçen aldığından daha da büyüktü. Geçenki de pek küçük sayılmazdı.
Çiçekleri bana uzattı. "Arabada unutmuşum da.. Ondan geciktim" Cesaretimi toplayıp, herkesi karşılarken yaptığımı yaptım. Kollarımı boynuna dolamamla, onun da ellerini belime yerleştirmesi bir olmuştu.
Gözlerimi kapayıp, kokusunu içime çektim. Bana yetişmek için eğilmesinden kaynaklı olarak, dudakları çıplak omzuma ufak şekilde temas ediyordu. Nefesimi zoraki şekilde düzene sokup, hala ona sarılırken konuştum.
"Hoş geldin.." Diye mırıldanırken, o ise gülüp omzuma bir öpücük bırakmıştı. Ya da ben öyle anlamak istedim.
Kendini çekip gülümseyerek yüzüme baktı.
"Hoş buldum" 1-2 Saniye duraksadıktan sonra heyecanla çiçekleri işaret etti. "Beğendin mi?" Mahçupça gülümsedim.
"Alıştırdın beni" İçeri doğru ilerledik. "Çarşamba geldiğimizde gördüm, diğerleri solmuştu" Yoğunluktan çiçeklerle bile ilgilenememiştim, dolayısıyla fark bile etmemiştim. Devam etti.
"Hem.. İşini tebrik etmek için" Salonun girişine geldiğimizde, durup birbirimize baktık.
"Teşekkürler, zahmet etmişsin" O tam cevap verecekken, bize seslenen Kerem'le sohbetimiz yarıda kaldı.
"Gelsenize, sizi bekliyor" Demesiyle elimdeki çiçeği gördü ve lafı yarıda kaldı. Bir bana, bir Barış'a, bir de elimde ki çiçeğe bakarken aramızda garip bakışmalar sürmüştü.
"Kardeşim, ne güzel çiçekler böyle." Barış'a çapkın bir gülümseme gönderirken Kerem'in bu tipine karşı gülmeden edememiştim.
"Delisiniz siz ya."
Salona geçtiğimde gördüğüm görüntüye karşı bu sefer şok olmamıştım çünkü artık benim için son derece alışılmış bir durumdu.
Torreira her zamanki gibi son ses müzik açmış Mauro'yu da kolundan tutmuş dans etmeye zorluyoruz.
Ama yalan söylemeyelim dans konusunda en uyumlu ikili olabilirlerdi.
Koltukta Yunus ve Berkan oturuyordu. Berkan yine hararetli hararetli bir şeyler anlatıyor Yunus'ta arada sinirlenip arada göz devirerek onu dinliyordu.
Masaya gözüm çarpınca resmen ağzımın suyu akmıştı. Yoğun çalışmalardan dolayı neredeyse tadını çıkartarak yemek bile yiyemiyordum.
Masadaki pizzayı görüncede neredeyse üstüne atlamıştım.
"Napıyosun ya? O benim pizzam, çekil." Torreira beni bir kenara itince elimdeki pizza ve çaresiz bakışlarımda kenarda oturur pozisyona geçmiştim.
"İlk defa yemek görüyor bizimki, kusura bakma. Kalkta kız yesin biraz." Apo'nun sert bakışları onu bulduğunda bir anda yüzünde bir gülümseme oluştu.
"Aslında öyle demek istemedim canım, sen benim kız kardeş." Son söylediklerini türkçe söyleyince gülmeden edememiştim.
Bir hafta süre içerisinde Devrim'le barışmışlardı. Devrim tabi ki ona arada Türkçe öğretmeye çalışıyordu.
Çok tatlı bir çiftlerdi.
"Bu arada ben yeni bir kızla konuşmaya başladım. Şimdi anlatıyorum, siyah saçlı, mavi gözlü,"
Yunus bir anda Berkan'ın lafını kesti.
"Sarışınlardan geçiş yapmış, bu sefer nasıl ekileceksin acaba."
Bunu soru niyetinde sormamıştı ama kendi kendine düşünür gibi yapması hepimizi güldürmüştü.
Berkan'da bacak bacak üstüne atarak ona döndü.
"Tuğçe'ye şikayet edeceğim seni, o zaman kim kimle dalga geçiyor görürüz."
Yunus bir anda şaşırarak ona döndü. Bizde merakla ne diyeceğini bekliyorduk.
"Neyi söyleyeceksin acaba?" Berkan omuz silkerek ayağa kalktı.
"Valla sen yengenden ne sakladıysan onu söyleyeceğim artık."
Sohbet sarmadığı için gizli gizli Torreira'nın önünden pizza kutusunu çektim ve hızlı hızlı yemeye başladım.
Bir anda gözleri bana dikilmişti.
Tam birşey söylecekken ağzı açık kaldı ve arkama bakmaya başladı.
Bu sefer bende onun baktığı yere döndüğümde Barış'ı görmüştüm.
"Sende ister misin?" Bir dilim pizzayı onu uzatırken gülümseyerek bana bakmaya başladı. "Yok canım sen ye afiyet olsun."
Gecenin geri kalanı normal geçmişti. Uzun uzun sohbet ettik, yapıcaklarımızı konuştuk.
Ve gerçekten uzun bir süre sonra rahatladığımı, kafamın dağıldığını hissettim.
Bide yorgunluk tabi.
Herkesi uğurladıktan sonra bir tek Barış kalmıştı, hep kendini sona saklamayı nasıl denk getiriyordu bu çocuk?
Samimi bir şekilde ona bakıp gülümsedim. "Teşekkür ederim Barış, çiçekler ve her şey için"
"Rica ederim, her şey için" Konunun bitmesiyle ve dışardan Yunus'un ona bağırmasıyla hızlıca toparladı.
"Soldurma çiçekleri, bu sefer" Kafamı olumsuz anlamda iki yana salladım.
"Solmayacaklar, bu sefer" Bahsettiğimiz çiçeklerin aksine, bizdik. Gülümseyip arkasını dönüp gitmesiyle ardından kapıyı kapattım. Saate baktığımda, 12yi geçiyordu. Kerem çoktan yatmıştı, bende ışıkları söndürüp odama geçtim.
Siz:
Koydum suya
Solmazlar
01.26
Barış Alper:
Alırız yenisini
01.28
Siz:
Onun için demedim ya
Dödmdmdmf
Barış Alper:
Biliyorum
Uyuyamadın mı
Siz:
No
Anca yatağımı falan topladım
Barış Alper:
Bende yeni geçiyordum eve sen yazınca
Evlerine bıraktım diğerlerini
Siz:
Yat dinlen artık
İyi geceler Barış
Barış Alper:
İyi geceler Beren
