GÖREV

3.BÖLÜM - ORTAKLIK

Multi: Ateş

Ne olduğunu anlamadan kendimi apartman boşluğunda buldum. Karşımdaki kişinin vücut şekline bakarsak büyük ihtimalle boksördü. Sarışın ve kemikli yüzü vardı. Beni neden buraya çektiği hakkında sorular sormak yerine bekledim. Küçükken evde ders aldığımdan  boş zamanım fazlaydı. Bende bu zamanı kullanmak için gerekli gereksiz kurslara gitmiştim. Gittiğim kurslardan biri de vücut dili ve iletişimdi. Bu yüzden susuyordum. Çünkü çocuğun hareketlerine bakılırsa bir şey diyecekti. Derin bir nefes alıp
"Evde oturup ağlamak yerine okula gitmişsin. Tahmin ettiğim gibi." dedi.

Buradan  çıkarmam gereken sonuç karışımdaki adamın beni tanıdığı ve annemin ve babamın ölümünü bildiği. Yani tahmin ettiğim gibi dediğine göre beni tanıyor. Evde oturup ağlamamı gerektirecek bir olay yaşadığımı da biliyor. Konuyu annem ve babamın üzerine getireceği kesindi. Bu yüzden ona başka sorular sorursam hem karışımdaki adam hakkında bir şeyler öğrenebilecek hem de annem ve babam hakkında bilgi alabilecektim. Gözlerimi çocuğa dikerek
"Beni nereden tanıyorsun" dedim. Çocuk ise
"Beni takip et." dedi ve yürümeye başlandı. Bizim evin önünde durduğumuzda
" Evinizde dinleme cihazı olabilir. Birkaç eşya al ve gel."dedi. Bende dediğini yapıp önemli eşyaları aldım. Neden onu dinlediğim kısmına gelirsek annem ve babam hakkında bildiklerini öğrenebilmek için.

Eşyalarla aşağı inip yanına gittim. O sırada evin önüne bir araba gelmişti. Çocuk da arabanın sürücü koltuğuna kuruldu. Bende yanındaki koltuğa. Bu arabanın nerden geldiği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Çocuk zengin gibi gözükmese de arabanın pahalı olduğu belliydi. Hiç bilmediğim yollardan geçip büyük bir evin önünde durduk. Ev çok  güzeldi. Bizim evimize de benziyordu fakat bizim evin bahçesi bu kadar güzel değildi. Evde kimse çiçeklerle ilgilenmediği için bahcede çok fazla çiçek yoktu. Bu evin bahçesi ise çiçeklerle doluydu.

Arabadan indik. Çocuk evin kapısını açıp salon olarak tahmin ettiğim yere gitti. Ben de  peşinden. Çocuk sonunda ikili koltuğa oturdu. Bende karşısında duran tekli koltuğa kuruldum. En sonunda çocuk konuşmaya başladı
"Adım Ateş. Seni ve aileni birkaç aydır takip ediyordum. Annenin ve babanın öldürüldüğünü düşünüyorsun ama annen ve baban yaşıyor olabilir." dedi. Beni ve ailemi neden takip ettiği hakkında soru sorsam da cevap alamıycam gibi gözüküyordu. Bu yüzden bu soruyu geçip
"Anne ve babamın yaşıyor olma ihtimalini neye dayanarak söylüyorsun?" dedim.
"Sana bu konu hakkında fazla bir şey söyleyemem ama anne ve babanın yerine yanmış iki ceset konmuş olabilir. Anne ve baban da farklı yerlere götürülmüş olabilir." dedi. Mantıklı düşününce araba fazla yanmamıştı ama cesetler fazla yanmıştı. Yani Ateş'in söylediği olasılık gerçek olabilirdi. Ateş bana bakarak
"Anneni ve  babanı bulmana yardım edicem. Sende karşılığında benim ortağım olacaksın." dedi. Neden böyle bir şey istediğini tam olarak anlamamıştım. Ortak derken neyden bahsediyordu veya ortak olduğumuzda neye yardım edicektim. Ateş beni duymuş gibi
"Seni birkaç aydır izlediğimi söylemiştim. Verdiğin sözleri ne olursa olsun tuttuğunu biliyorum. Hem senin de çıkarın olucak. Olanları sana tam olarak anlatmam için ortağım olmalı ve bana bir söz vermelisin. Çünkü senin onlardan olmadığına inanıp sana edindiğim bilgileri aktarmam için güvenilir olman gerekir." dedi. Ardından devam etti
"Dediklerimi tam olarak kavrayamıyorsun fakat ortaklık teklifini kabul edersen sana her şeyi açıklarım." dedi. Cevabım belliydi annem ve babam -özellikle babam- için ne olursa yapardım. Derin bir nefes alıp  son günlerde sıkça gerçekleşen hayatımı değiştirecek olan cümleyi söyledim.

"Ortaklık teklifini kabul ediyorum."