ELA GÖZLÜ DİLBER (Yetişkin)

26. BÖLÜM

HEYOOOOO..

HERKESE SELAM.

BEN GELDİM. AY CONİLERİM WATTPAD KAPANDI BİLİYORSUNUZ. VPN İLE GİRİŞ YAPIYORUZ.

YAPAMAYANLAR OKUYAMIYOR VEYA YAZILARINI YÜKLEYEMİYOR.

BEN BURADAYIM GİTMEDİM.

KENDİME ANCAK GELEBİLDİM.

AİLEVİ MESELELERİMİZ YÜZÜNDEN BİRAZ YIPRANDIM O YÜZDEN UZAKTAYDIM CANLARIM.

SİZİ ÇOK ÖZLEDİM.

HAYDEN OKUMAYA...

Sema gözlerini açmakta zorlanıyordu. Öyle ki sanki üzerine bir ton ağırlık yüklenmiş ve kıpırdayamıyordu. Birkaç denemesinde gözlerini açtığı gibi etrafa bakmaya başladı yattığı yerden. Yüksek tavanlı çok büyük bir depoydu olduğu yer. Duvarlarda karanlık havaya rağmen içeriyi çok net olmasa da görebileceği kadar ışık vuruyordu. Elleri arkasında bağlanmış olduğunu fark etti kalkmaya çalışırken. Ayakları da bileklerinden bağlıydı ve eski, nevresim dahi olmayan tek kişilik bir yatakta yatıyordu. Başını yanına çevirdiğinde yine benzer bir yatakta kendisi gibi bağlı olan Fadik'i gördü. O hala gözleri kapalı duruyordu. İnşallah uyuyordur diye geçirdi içinden. Bedenini saran korku ile ne yapacağını şaşırmış halde nasıl buraya geldiğini sorguluyor ve bunları kimin yaptığını tahmin etmeye çalışıyordu. Fadik'e seslendi. İlk seslenmesinde bir hareket görmeyince daha yüksek sesle denedi ve Fadik uyanıp aynı şaşkınlıkla etrafa bakmaya başladı.

"Sema! Neredeyiz biz? Ne oldu bize?"

"Bilmiyorum Fadik. Birileri bizi kaçırmış olabilir. Ama kim?"

Sema'yı duyan Fadik iyice korkmaya başladı. Gözlerinden yaşlar dökülüyor hıçkırıklarla ağlıyordu.

"Fadik! Fadik! Sakin ol tamam mı? Çıkacağız buradan korkma!"

"Korkuyorum Sema? Kim bizi neden kaçırsın?"

"Giray olabilir mi? Başka kimse gelmiyor aklıma."

"Giray mı?"

"Kızım Dursun'a silah çeken adam beni mi kaçırmaz? Öyle olsa seni neden kaçısınlar benimle birlikte onu anlamadım!"

"Ne yapacağız Sema? Ya bize bir şey yaparlarsa?" derken ağlaması daha da şiddetlenmişti. Zafer'i istiyordu deli gibi. Korkusu artarken bir yandan da karnındaki bebeğini düşünüyordu.

Söylememişti kimseye, 2 hafta önce öğrenmişti bu güzel haberi. Nişan yapıldığı gün söyleyecekti Zafer'e. Sevinir diye düşünüyordu. Sonuçta o kadar birbirlerini severken bu haberi de mutlulukla karşılardı. Kendince sürpriz yapacaktı. Fakat bu durumda karnındaki yavrusunun başına bir şey gelir korkusundan kalbinin atışına yetişemiyordu. Annelik böyle bir şey mi diye düşündü. Henüz rahmine yeni yerleşmiş tutunmaya çalışan bu yavru için bile annelik hissini yaşıyor muydu kadınlar?

"Sema? Ben hamileyim!" dedi aniden.

"Neeee? Nasıl?"

"Evet. Yadırgama beni ne olur! Çok seviyoruz biz abinle birbirimizi yaptım bir hata. Ama hiç pişman değilim. Karnımda olduğunu öğrendiğimden beri içim içime sığmıyor biliyor musun? Çok korkuyorum şu an. Ya bir şey olursa ona Sema?"