Mutlu yıllar sevgilim||Hyunlix

🩷FİNAL🩵

"Dün hiç bir şey olmadı, yani Jeongin'le bir şey yapmadık. Onu hayatımdan sonsuza kadar çıkardım, hepsi hataydı..."

Gözlerim dolmaya başlarken yavaşça arkama döndüm, bakarken mutluluk duyduğum gözlerin içinde kaybolmuştum yine. Onu gerçekten sevmiştim...

"Ne kadar güzel, peki dün gece onunla yatmamış olman başından beri beni aldattığın gerçeğini değiştirip zihnime yerleşen görüntüleri silmeme yetecek mi?"

"Fazla abartmıyor musun? Daha doğru düzgün sevgili olmuş bile sayılmayız, alışkanlıklarımdan hemen vazgeçmemi bekleyemezsin"

"Neredeyse iki aydır birlikteyiz, ne demek sevgili olmuş sayılmayız. Eğer isteseydin o iğrenç hayatından ve kişiliğinden vazgeçip güzel bir ilişki yaşamamız için elinden geleni yapardın, sen hiç çaba göstermedin ki. Sana olan sevgimi kullanıp beni sürekli kandırdın, yalancı ve iki yüzlüsün. Başından beri böyleydin. Beni kaybettin Felix, her şey bitti. Sen önüne gelen şansı değerlendiremedin, şimdi hayatının sonuna kadar özgürsün. İğrenç hayatın artık dikkatimi çekmiyor.

Yanımdan uzaklaşarak arkasına dönüp saçlarını karıştırdı, tekrar bana döndüğünde sesli bir kahkaha atmıştı bakışları içimi ürpertiyordu.

"Bensiz yapabileceğini mi sanıyorsun, bana aşıksın. Ne kadar istemiyorum desen de bana geri geleceksin Hyunjin, bu yüzden saçma sapan sözlerini bırakta yaşananları unutup kaldığımız yerden devam edelim."

Gülümsedim, artık üzülemiyordum bile. Mingi'yle konuştum diye yapmadığını bırakmayan adam onca kişiyle yatıp beni aldattıktan sonra onu affetmemi ve kaldığımız yerden devam etmeyi istiyordu.

"Benim sevdiğim adam sadece bana özel olmalı Felix, başkalarının dokunduğu benim için değerini kaybetmiş demektir"

"Sevgilim" Diyerek yanıma yaklaştı ve ellerini tekrar belime yerleştirip gözlerimin içine baktı. "Bugün benim doğum günüm, beni affet ve gidip baş başa kutlayalım"

Gözümden bir damla yaş süzülürken  gülümsedim.

"Mutlu yıllar sevgilim... "

Ellerini belimden indirdim ve ağlayarak kapıya yönelip evden çıktım. Neden bu kadar acıtıyordu, o benim sevgimi hiç haketmemişti ki. Arabaya binerek kısa süre sonra Seungmin'in evine gelmiştim. Daha zile basmadan kapı açılmıştı, yanına adımlayıp başımı göğsüne yasladım. Bu acı dayanılacak gibi değildi.

"Seungmin, kalbim çok acıyor"

"Geçecek merak etme, ben her zaman yanında olacağım. Bugün son kez ağla bir daha onun için göz yaşı dökmeyeceksin... "

Bir ay sonra..

"Benden önce çıkmışsın" Diyerek okulun bahçesinde beni bekleyen Seungmin'in yanına adımladım. Beni görünce gülümseyerek oturduğu yerden kalktı ve yanıma yaklaştı.

"Tabiki de senden önce çıkacağım, ben okul birincisiyim unuttun mu?"

"Bak sen, benim neden haberim yok bundan. Hangi okulun birincisisin sen"

Saçlarımı karıştırarak kahkaha attığında etrafıma bakındım. "jisung daha çıkmadı mı?"

"O ikimizden de önce çıktı, Minho hocayla gittiler az önce"

"Ozaman bizde gidelim"

"Tamam, hadi gidelim. Giderken bir sürü aburcubur alalım. Sonunda sınavı atlattık bunu kutlamalıyız"

"Evetttt, pizza da alalım"

"Çıkışa yöneldiğim sırada okulun kapısından çıkan bedenlerle adımlarımı durdurdum. Chan ve Felix yan yana yürüyorlardı, o günden sonra bir daha hiç konuşmamıştım onunla. Bir kaç kez tekrar sevgili olmak istediğini zırvalamıştı ama kabul etmemiştim. Sonrasında ise sanırım o da vazgeçmişti.