Babaları lise arkadaşı olan Efla ile Akgün Tan, aynı gün doğan, yıllarca içlerinde onlarla birlikte büyüyen aşk ile yürüyen iki dost iken yolları yirmi iki yılın sonunda bir sebep yüzünden ayrılır. Her saniyelerini birlikte geçiren bu iki dost ve ik...
Efla ile Akgün'ün siteden arkadaşı Ravza'nın doğum günü vardı. Ravza, Efla'nın yakın arkadaşlarından biriydi ve bu yüzden Efla doğum gününün en güzellerinden biri olmalıydı.
Annesiyle geçen hafta aldıkları bebe mavisi elbisesini elleriyle okşadı. Saçlarını dün geceden nemliyken örmüş, sabahında açmışlardı. Saçları da kabarık bir şekilde kıvırcıklaşmıştı ama çok güzel duruyordu.
Aynadan kendisine bakarak hayaller kuruyordu. Mesela çok büyük bir oyuncu olacak, elini bile kaldırmasına izin vermeden her işini başkasını halledecekti. Etrafında sürekli dönen insanlar olacaktı.
On iki yaşında dahi etrafında insanlar bulunsun diye herkesle arasını iyi tutan, herkesi organize eden bir kızdı. Kimseyle kötü olmuyor, herkese iyilik yapıyordu. Çünkü biliyordu ki toprağın çiçek vermesi için sulanması gerekirdi.
Efla insanları sulamayı biliyordu.
Bu sayede etrafında en çok sevilen, lider konumunda olan ama hiç göze batmadan insanlarla ilişki kuran bir kızdı.
Saçlarına dokundu ve mutlulukla gülümsedi. Çok para kazanacaktı. Kameralar hep onu çekecekti. Herkes uğruna köle olacaktı ve bunu yaparken her zaman gülümseyecekti. Heyecanlı bir şekilde aynada hayal kurarken onu kapının pervazına dayanmış bir şekilde izleyen babasından bir haberdi.
Feridun, Efla'ya çok bağlı bir adamdı. Kızı bir yana, dünya bir yanaydı. Hayatını kızının yoluna paspas eder ve bundan gocunmazdı. Çünkü biliyordu ki kızı, eşi Kübra tarafından öyle güzel yetiştiriliyordu ki büyüyünce de hep minnetli bir insan olacaktı. Kızının kendisini huzurevine kapatmayacağından çok emindi mesela.
Bir de emin olduğu bir şey daha vardı. Kızı bir dâhiydi ve neyi seçerse seçsin çok başarılı bir kız olacaktı. Tabii kendisine kalsa Efla da kendisi gibi mühendis olmalıydı. Sadece... öyle olmasını isterdi. Kızı ne olmak isterse arkasında dururdu da mühendis olsa tadından yenmezdi işte.
