DİL-DAR [Aşk ve intikam serisi 3]

Tanıtım

Anılarla dolu odanın içinde sarsak adımlarla yürüyerek yatağa yaklaştım. O çalışma masasında çalışırken, yatağa uzanarak onu izlediğim günleri gibi yine uzandım yatağa, o kokan yastığa başımı koydum. Gözlerim masada, bana kaşlarını kaldırarak bakacak diye bekledim.

Ela gözlerinde tehlikeli parıltılar yanacak yine diye bekledim. Bekledim ama bakmadı, kaldırmadı kafasını. Başının arkasına elini atıp ensesindeki saçlarını çekiştirmedi. Ben acı acı gülümserken, o benden tarafa bir kere bile bakmadı.

Gelsin de üzerimi örtsün diye yatağın örtüsünü bile açmadan yattım yatağa, ama ilk kez umursamadı. Üşürsün Deva'm demedi. Isıtmak için yatağa girip, kucağıma sokulmadı. Üşüyorum Murat, üşüyorum. Bak bana; bak ki kıyamadığın karının halini gör. Gör işte be adam, bu kadının yüreği titriyor sensiz.

"Kokun kayboluyor Murat. Bu odadan da, evimizden de kokun her geçen gün kayboluyor. Korkuyorum Murat, çok korkuyorum." hıçkırıklarımın ardı arkası kesilmezken, elimin altındaki örtüleri sıkmaktan top haline getirdim. Dişlerimi yastık kılıfına geçirip sıksam da yüreğimin üzerindeki baskıyı yok edemiyordum.

"Kalbim atmayı bilmiyor Murat, yüreğim yeni doğmuş bir bebek gibi; yine ilgiye muhtaç, cahil, öğrenmek istiyor. Bildiği ne varsa unuttu, sen olmayınca yön gösteren bir pusulası yok!" uzandığım yataktan kalkıp yere oturdum ve sırtımı yatağa dayadım. Dizlerimi kendime çekip etrafına kollarımı sardım.

"Sen gittiğinden beri içimdeki merhamet her geçen gün beni terk ediyor Murat. Gözlerim yarına umutla bakmıyor. İnsanlara acıyan kalbim, gözlerim, ruhum, bedenim artık hissizleşti. Herkesin acısı kendine diyorum artık. Yarın yok diyorum Murat, yarın hiç olmayacak." kendimi susturamıyordum. Dilim konuşmak için sanki bu günü, bu ıssız odayı bekliyormuş gibi susmuyordu.

" Benim acım, benim Murat, kimsenin değil benim. Nasıl yandığımı, ben biliyorum. Yakıp gittiğin ateş halaburada!