omega of formula

2

Yaklaşık bir saat önce vücudumun verdiği garip tepki yüzünden Soobin'i arayıp yanıma çağırmıştım. Kendisi normalde doktor olmasına rağmen aynı zamanda formula takımımın bir parçasıydı. Yarışlarda telsizden benimle iletişime geçen kişiydi.

Soobin'i aradığımda vücudumdaki yanma yüzünden konuşmak bile zulüm gibiydi. Ama şimdi, Soobin gelmiş karşımda dururken gayet iyiydim. Vücudum Soobin
gelene kadar düzelmişti kendi kendine.

"Yani gerçekten kızışmıştın, öyle mi?"

"Yalan söylemedim sana! Gerçekten kötüydüm!"

Soobin başını sallayıp çantasının içini karıştırmaya başladı.

"Yalan söylemediğini biliyorum Beom. Her neyse, bu ilaçları düzenli kullanmalısın." Çantasından bulduğu ilaçları masaya koydu.
"Sakın atlama tamam mı?" Başımla onaylayıp oturduğum yerden kalktım.

"Akşamki partiye gelmeyeceğinden emin misin?"

"Pilotlara özel bir etkinliğe neden geleyim Bay Çokbilmiş?"

Gelmeyi istediğini söylerse onu o partiye kolayca sokabileceğimi ikimiz de biliyorduk. Ama yine de bahane olarak bunu sunuyor olması saçma gelmişti.

Göz devirerek kapıyı açtım çıkması için. Soobin ayaküstü birkaç şey daha tembihleyip gittikten sonra ben de kendi odama geçip hazırlanmaya başlamıştım.

Giyinmeyi bitirdiğimde makyaj yapıp yapmamak arasında gidip geliyordum. Son karar olarak fazla dikkat çekmeyecek bir makyaj yapıp tekrar alt kata indim.

Mutfak masasının üstündeki Soobin'in bıraktığı ilaçtan bir tane alıp içtim. Soobin'in söylediğine göre ilaç bazı kişilerde çok da uzun süre etkili olmuyordu. Böyle bir ihtimale karşılık ilaç kutusunu da yanıma almaya karar vermiştim. Muhtemelen tüm gece diğerleriyle takılacaktık ve tekrar sabahki gibi olma riskini göze alamazdım.

Medya çoktan beni beta olarak damgalamıştı. Bir anda omega olduğum ortaya çıkarsa kariyerim de özel hayatım da sarsılabilirdi.

Formula 1 tarihi boyunca tüm pilotlar alfaydı. Ta ki beş sene önce formula 1 kariyerim başlayana kadar.

Daha ilk zamanlarımda bile isanlar pek de alfa gibi olmadığım kanısına varmıştı hemen. Sonraki zamanlarda da birisi feromonları algılayamadığıma dair haber yapınca beta olduğum düşüncesi daha da artmış ve kesin gibi görülmeye başlamıştı.

Açıkçası ben omega olmamı sorun etmiyordum ama bir gerçek vardı ki o da çoğu konuda olduğu gibi formula 1 dünyasında da omegalar hoş karşılanmıyor olmasıydı. Yani en azından pilot olarak.

Bu durumun nedenlerini tam olarak bilmesem de bir gün bu düşünce şeklinin değişeceğinden emindim.

Arabaya bindiğim sırada telefonum çaldı, Kai arıyordu. Telefonu açtığım gibi her zamanki neşeli sesini duydum: "Naber Beom? Yola çıktın mı?"

"Arabaya bindim şimdi. Bir şey mi oldu?"

"Taehyun'un arabası bozulmuş da onu da alıp gelir misin diyecektim.

"Niye ben?" Dedim hemen. Kai gayet de biliyordu o Taehyun malından ne kadar nefret ettiğimi.

"Senin yolunun üzerinde kalıyor evi çünkü."

İç çekişime karşılık Kai'nin güldüğünü duyunca biraz daha sinirlenmiş hiçbir şey söylemeden telefonu kapatmıştım.

Taehyun malıyla asla anlaşamadığımızı tüm dünya bile biliyordu. Anlaşılan Kai bu gerçeği inatla reddediyordu ama.

Ve hayır, o gereksiz varlığın evi benim yolumun üzerinde falan değildi.  Bu da Kai'nin sırf inadına bu işi bana yıktığının kanıtıydı.

Normalde gitmem gereken yönün tam tersine doğru arabayı sürmeye başladım.

Bu gece Kai'yi öldürmek olabilecek en büyük aksiyondu artık.