BAB 49

1.5K 120 5
                                    

Hari ini adalah hari terakhir mereka semua melakukan kenduri tahlil untuk arwah Encik Norman setelah tiga hari tiga malam. Masing-masing bertungkus lumus untuk menyiapkan makanan yang akan dihantar ke masjid.

Malam ini mereka melakukan kenduri tahlil di masjid. Hanya masak saja di rumah. Masak makanan yang mudah saja seperti mee goreng, telur dadar dan sambal merah kosong. Selepas itu, dibuat juga air sirap.

Kepala Nuwairah terasa pusing. Sejak dari pagi lagi. Nuwairah pun tak tahu kenapa. Tapi sikit pun dia tak beritahu pada Iskandar kerana Nuwairah ingat akan hilang. Tapi tidak.

Nuwairah berdehem sekejap sambil menggoyangkan kepalanya sedikit. Nayli perasan akan keadaan Nuwairah. Pantas Nayli mendapatkan Nuwairah.

"Kau okay tak ni?" Tanya Nayli.

"Okay." Jawab Nuwairah sepatah.

"Serius?" Tanya Nayli lagi. Nayli risau tengok Nuwairah. Lagi-lagi bila tengok muka pucat Nuwairah.

"Aku okay. Jangan risau." Kata Nuwairah.

"Muka kau pucat ni. Dah makan ubat?" Menggeleng kepala Nuwairah.

"Kau demam ke?" Nayli melekapkan tangannya di dahi Nuwairah untuk merasa suhu badan kawannya. Tak panas. Tapi asal muka Nuwairah pucat?

"Aku okay lah. Tak demam." Sehabis menuturkan ayat itu, tangan Nuwairah cepat memegang lengan Nayli untuk berpaut.

"Wairah." Nayli memegang bahu Nuwairah.

Nayli memandang Nuwairah. Kuyu mata Nuwairah seakan orang yang mahu pengsan.

"Eh Wairah, kau ni biar betul? Okay ke tidak?" Tanya Nayli dengan riak kerisauan.

Sudah lah Iskandar tiada di rumah. Iskandar keluar ke pekan kerana mahu mencari bahan-bahan dapur yang lain bersama Ziyad dan Nuqman.

"Kepala aku pening sangat Nay. Rasa nak pitam." Beritahu Nuwairah jujur. Dipegang sekejap kepalanya. Rasa macam nak pecah. Pening sangat.

"Ya Allah.. kau kenapa ni?" Semakin risau Nayli menengok Nuwairah.

Tak lama kemudian, datang Irfan mendekati Nuwairah dan Nayli. Kebetulan Irfan ke dapur tengok pula Nuwairah dan Nayli begini. Yang lain di depan. Sambung masak lepas dah dapat barang sebab ada bahan masakan yang belum cukup.

"Kenapa ni?" Tanya Irfan pada Nayli.

"Wairah pening kepala. Tapi yang saya tengok ini bukan pening biasa. Muka pun pucat semacam. Demam pun tak." Kata Nayli sambil masih memegang Nuwairah yang hampir mahu tumbang.

"Astaghfirullah. Dah bagitahu Is?" Menggeleng Nuwairah menjawab soalan abang iparnya.

"Takpa lah. Kita pergi klinik dulu bawa Wairah. Nanti biar abang Fan yang bagitahu Is." Nayli setuju dengan Irfan. Tapi Nuwairah pula yang membantah tidak mahu.

"T-takpa, abang Fan. Wai-Wairah o-okay." Jawab Nuwairah gagap.

"Apa yang okay? Kau tak okay. Muka pucat macam takda darah dah ni." Marah Nayli. Ini yang Nayli tak suka. Nuwairah selalu macam ni. Dah tahu diri tu sakit. Sibuk cakap diri tu okay.

Tiba-tiba suara Irfan mencelah di antara dua sahabat itu.

"Darah." Lantas Nayli melihat ke lantai. Ada darah.

"Wairah kau berdarah ni." Sejurus itu, Nuwairah jatuh pengsan di dalam pelukan Nayli.

Cepat-cepat Nayli pegang badan kawannya supaya berpaut pada dia. Irfan yang melihat itu langsung mendukung adik iparnya dan dibawa menuju ke pintu utama rumah. Sekarang tujuan mereka adalah mahu ke hospital.

DIA KEKASIH KU [C]Where stories live. Discover now