Zaman geçiyordu, günler ,haftalar geçiyor ama hiç birşey değişmiyordu Namjoon ve Yoongi gördükleri uzun tedavinin ardından iyileşmişler işlerine geri dönmüşlerdi ama artık bu şirkette hiçbirşey eskisi gibi değildi
Namjoon için bu şirkette bulunmmak cehennem azabından farksızdı aslında tüm çalışanların ortak düşüncesi buydu
Yoongi içinse zaman sanki durmuştu mutsuzdu ve bunu her zerresinde hissediyordu yaşamak istemiyordu nefes almak bile artık onu yoruyordu
Üstelik Jimin gitmişti onlar hep kavga eder sonra barışırlardı Yoongi beklemişti yine öyle olmasını ummuştu ama öyle olmadı jimin onu bir kez bile aramadı Yoongi defalarca karşısına çıktı ama yüzüne bile bakmadı sanki Yoongi bu dünyada yaşamıyormuş,o hiç var olmamış gibi davranıyordu işte bu ölümden beterdi
Yoongi masasında oturmuş boş boş duvarı izlerken kapısı çaldı cevap vermedi aslında kimseyi görecek durumda değildi belki cevap alamazsa gelen her kimse çeker gider diye düşündü ama hangi dileği gerçek olmuştu da bu olacaktı kapısı açıldı
Namjoon içeri girdi öfkeyle "sen ne yapmaya çalışıyorsun" diye bağırdı
Yoongi ona bakmaya bile tenezzül etmeden " önce şu sesinin tonunu ayarla adamın canını sıkma"
" Hayır,ayarlamayacağım yeter artık bu güne kadar sen ne dediysen sorgulamadan yaptım, bir kez olsun emirlerine karşı gelmedim ama bu kabul edilemez"
" Yine ne saçmalıyorsun sen"
" Bu sabah tüm çalışanlara attığın mail bu saçmalıkta ne"
" Neden saçmalık olsun şirketimde çalışanlar arasında ilişki olmasını istemiyorum verimi düşürüyor açıkça yazdım araya okuyun işte"
" Sen delirdin,sen gerçekten normal değilsin hep mi böyleydin yoksa jimin'den..."
Yoongi yumruğunu masaya geçirdi "onun adını ağzına alma öldürürüm seni"
Namjoon Yoongi'nin gözlerinde gördüğü öfkeyle iliklerine kadar titirediğini hissetti "tamam, tamam sakin ol birşey demedim"
"Bak şirkette evli hatta çocuklu olanlar var herkesin ayrılmasını yoksa kovulacaklarını yazmışsın"
" Evet aynen öyle etrafımda çift görmek istemiyorum iki kişiyi bile yan yana görmeye tahammülüm yok"
"Sen sevgilinden ayrıldın diye herkesi ayıramazsın lütfen ben Jin'i seviyorum onsuz yaşayamam,lütfen şu emrini geri çek yalvarırım"
"Merak etme Namjoon, yaşarsın bende senin gibi düşünüyordum ama bak yaşıyorum, jimin olmadan nefes alamam sanmıştım ama alıyorum, yiyorum, içiyorum, uyuyorum yaşıyorum sende yaşarsın alışırsınız merak etme"
Yoongi ilk defa hislerini bu kadar açıkça dile getirmişti aslında bu konuşma ona iyi gelmişti şu anda kendini biraz olsun rahatlamış hissediyordu
Namjoon "bu yaşamak değil ki ,peki sana bir teklifim var Jimin'i sana geri getirsem bu emrini iptal eder misin?"
"O artık gitti geri gelmez gelse bile artık eskisi gibi olamayız"
"Sen orasını bana bırak onun seni ne kadar sevdiğini ben biliyorum öyle büyük aşklar hemen bitmez "
"Tamam git konuş jimin bana geri dönsün ne istersen kabul ediyorum"
Namjoon hızla odadan çıktı Jin kapıda onu bekliyor merakla ona bakıyordu" ne oldu "diye sordu
Namjoon "Jimin'le konuşmamız lazım o geri dönerse ne isterseniz yaparım "dedi
