'အချစ်က အန္တရယ်သိပ်များတယ်တဲ့ '
မကြာခဏ ကြားခဲ့ရဖူးတဲ့ စကားပါပဲ ။
ကိုယ်တိုင် မကြုံခင်အထိတော့ အထွေထူး မတွေးမိခဲ့ပါဘူး ၊ အမှန်တိုင်း ပြောရရင်တော့ အပိုတွေပြောနေကြတယ်ပဲ ထင်မိတာ ။
နင့်ရဲ့တစ်နေ့တာမှာ ငါ ဆိုတာ မရှိတော့ဘူး။
'ကသစ်အိမ်' ဆိုတဲ့ ငါ့ကို တစ်သက်လုံးချစ်နေမှာပါလို့ ကတိတွေပေးခဲ့ပေမယ့် နင့်ကတိကို နင်ကိုယ်တိုင် မတည်နိုင်ခဲ့မှန်း သိရောသိရဲ့လား ။
နင့်ကိုအရမ်းလွမ်းမိတဲ့ နေ့တွေ ၊ မမြိုသိပ်နိုင်ပဲ အရမ်းတွေ့ချင်လာတဲ့အခါ နင့်ကိုငါချစ်နေတုံးပဲဆိုတာ ကိုယ်တိုင် ပြောပြချင်လာတယ်။
ငါတို့နှစ်ယောက်ကြားမှာ အချစ်ဆိုတာမွေးဖွားလာပီး သေဆုံးခဲ့တယ် ။ ငါတို့နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အချစ်ဦးဖြစ်ခဲ့တာပဲ ။ နင့်ကို ပိုင်ဆိုင်ခဲ့ရခြင်းအတွက် ငါသိပ်ဂုဏ်ယူခဲ့တယ် ။
ဖြေရှင်းမရတဲ့ ပြသနာတွေကြားမှာ ငါတို့တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် လက်လွှတ်ခဲ့တယ် ။
" ဖြေရှင်းမရတဲ့ ပြသနာ"
ဟင့်အင်း ကသစ် စာအုပ်ထက်ကထိုစာကြောင်းကို စုတ်တစ်ချက်သတ်ကာ ခြစ်ချပစ်လိုက်သည် ။
ငါတို့က ဖြေရှင်းဖို့မကြိုးစားခဲ့ကြရုံပါ သီရိ။
နေသားကျဖို့ ငါကြိုးစားရင်း ၊ စာအုပ်ထက်မှာ ခံစားချက်တွေကို ထွက်ပေါက်အဖြစ် ချရေးရင်း ငါ နေနိုင်သွားမှာပါ ။
မျက်ရည်တစ်စက်က ပါးထက်မှာ လှိမ့်ဆင်းလာသည် ။
ငါဘာတွေဖြစ်နေသလဲ ။ ငါဘာကြောင့် နာကျင်နေရက်နဲ့ ဘာကြောင့် ။
________________________________________
" ကိုယ် မင်းကိုချစ်တယ် "
တစ်နေ့နေ့ ရောက်ရင် ဒီစကားကို အမဆီက ကြားရမယ်မှန်း သီရိ မှန်းဆခဲ့ပါတယ်။
ဒါပေမယ့် သီရိတို့အတူ shopping ထွက်ရင်း
အကျီတွေရွေးနေရင်း ရုတ်တရတ်ဆန်စွာ ပြောလိမ့်မည်ဟု မထင်ခဲ့မိပါ ။
"အမ နောက်နေတာလားဟင်"
အမက ပြုံးသည် ၊ ဘောင်းဘီရှည်အနက်နှင့်suit ကို စတိုင်ကျစွာ ဝတ်ထားသော အမက ဒီနေ့မှ ခန့်ညားနေသည်ဟု သီရိ ထင်မိသည် ၊ ချစ်စရာကောင်းပီး ဆွဲဆောင်မှုလည်းရှိနေသည် ။
YOU ARE READING
''Trust "
Fantasyတစ်နေ့နေ့တစ်ချိန်ချိန် ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက် တစ်ယောက် ကိုတစ်ယောက် မချစ်ကြတော့ရင်ရော နှလုံးသားတွေက အေးစက်သွားတတ်ကြတယ် မဟုတ်လား ၊ တစ္ေန႕ေန႕တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ကြၽန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ ကိုတစ္ေယာက္ မခ်စ္ၾကေတာ့ရင္၊ ႏွလုံးသားေတြက ေအးစက္သြားတတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား...
