The Master's Slave

The Master's Slave XVI ⚠

In the POV of Master

'...before, one of my duties was to serve as a governor's driver, Master,'

'...isa akong bagman noon, Master,'

'...ako yung nagsisilbing middle man ng mga taong may kapangyarihan sa gobyerno at ng mga kababayan nating lugmok sa kahirapan,'

'...illegal business kumbaga,'

'...nakikipag-transaksyon din ako sa ilalim ng mundo ng krimen o sa mga teritoryo na kontrolado ng mga armadong grupo ng tao,'

'...may pagkakataon ding inuutusan ako na pumatay kung kinakailangan,'

'...parte talaga ng trabaho ko ang pumunta sa mga lugar na may mataas na panganib,'

'...wala na lang sa akin ang pumatay dahil nga sa mga pinagdaanan ko,'

Nakaupo ako ngayon sa dulong bahagi ng kama ko at tanging ang mga alaalang iyon ang bumabalot sa isipan ko.

At first, I couldn't quite believe everything Slave had just told me, yet I couldn't deny as well the strong sense of protection that lingered within me at the same time.

Siguro nga ay hindi ko pa siya ganun lubos na kakilala.

Pero dahil sa mga nakwento nyang iyon, hindi ko alam kung bakit tila mas gusto ko pa siyang kilalanin.

Is he a bad person? Is he dangerous? Is he someone I should be concerned about? 

Do I need to protect myself from him?

Hindi pa naman siguro huli ang lahat para kilalanin sya.

Or should I say...

Hindi pa naman siguro huli ang lahat para mas kilalanin namin ang isa't isa matapos ang lahat ng nangyari at pinagdaanan namin?

Bahala na.

Tumayo na ako at kumuha ng panibagong silk robe sa closet ko. Isinuot ko ito pandagdag takip sa mga latay ko sa katawan—kahit na si Slave lang naman ang makakakita sa akin dito sa loob ng pamamahay ko. I can't fully explain it, but for some reason, I feel insecure because of what my bodyguards have done to my body. Fuck it!

Bago ko pa man din maisaradong maigi ang closet ko, napukaw ng isang paper bag na naroroon ang pansin ko.

Sa pagkakaalala ko, ito yung phone na binili ko kasabay ng phone na ginagamit ko ngayon.

Binili ko ito para talaga sana kay Slave, pero nag-aalangan pa akong ibigay ito sa kanya noon kasi sa tingin ko ay baka gamitin nya lang ito sa mga bagay na hindi ko magugustuhan.

Marahil ay ito na ang tamang panahon upang ipagkaloob ko sa kanya ito. What he chooses to do with it or where he decides to use it is no longer my concern. Ibibigay ko sa kanya ito bilang pasasalamat sa pagligtas nya ng buhay ko kagabi.

That's right, he deserves to be rewarded for what he did for me last night.

Sa pagbaba ko, amoy na amoy ko ang bacon na niluluto ni Slave. Nakakagutom!

"Oh, Master, good morning," he greeted hurriedly, casting a quick glance at me before turning his attention back to the bacon crackling in the pan.

"Morning," I responded.

I propped myself against the countertop, my eyes fixed on his movements as he expertly flipped the bacon and mixed the fried rice.

"Anong gusto mo, Master? Coffee, tea, milk—" hindi ko sya pinatapos magsalita.

"Ikaw," biglang lumabas sa bibig ko na ikinagulat namin pareho.