Ya'aburnee|Barış Alper Yılmaz&İsmail Yüksek

1.1

🫀

Episode eleven/Sen miydin?

🫀

Barış heyecanla sahilde bekliyordu,soğuktan üşümüş ellerini birbirine sürterek ısıtmaya çalışıyordu. Mesajı daha yeni görmüştü,çünkü daha yeni uyanmıştı. Mesajı görduğü gibi kendini sahilde bulmuştu. Şimdi ise heyecandan yerinde duramıyordu,Meftun ile yuzleşme zamanı gelmişti. O kadar çok merak ediyordu ki kim olduğunu. Biraz kim olduğunu öğrenecekti. Etrafı izleyip heyecanıni bastirmaya çalışırken birden arkasinda ayak sesleri duydu. Kalp atışları hızlanmıştı,soğuktan üşüyen elleri terlemeye başlamıştı. Geçen sefer saçlarında dolaşan elleri bir anda omuzunda hissetti. Meftun derin bir nefes aldı

"Merhaba Alper"

Duyduğu guzel ses ile arkasını donmek istedi Barış ama Meftun'un bundan rahatsız olabileceğini düşünüp bu fikrinden vazgeçti. Meftun soyleyene kadar arkasını dönmeyecekti

"Sanada merhaba Meftun"

Sesi titreyerek konuştu Alper,İsmail onun bu haline yarım ağız sırıttı

"Meftun,bu kelimeyi senin ağzından duymak ne güzel. Hep bu anı bekledim Alper"

"Bende Meftun,bende"

"Arkanı dönüp bana bakmayı düşünmuyor musun Alper? Yoksa çirkin olduğumu falan nı düşünüyorsun?"

"Saçmalama Meftun,senin gibi birinin çirkin olmasina ihtimal bile vermedim ben. Sadece seni rahatsız etmekten korktum sen soyleyene kadar arkam donuk olarak duracağım"

Barış'in bu düşunceliği İsmail'in soğuktan üşuyen vucudunu ısıtmış gibiydi. Ama hayır yumuşamamalıydı. Buraya onu azarlamaya gelmişti

"Bana doğru dön Alper"

Alper derin bir nefes aldı ve Meftun'a doğru döndü

Ona baktığı gibi bu güzel simayi hatırladı

Bu o'ydu

Lise yılları boyunca aynı sırayı paylaştığı tatlı çocuk

İsmail...

"Sen miydin o?"

"Beğenemedin mi Alper?"

"Beğenmek ne kelime,bayıldım"

Barış İsmail'e yaklaştı,cebindeki elini İsmail'in yanağına koydu. Yüzünü kendi yüzüne yaklaştırdi. İsmail şaşkınlıkla onu izliyordu,şaşkınlıktan ne söyleyeceğinide unutmuştu sadece Alper'in ne yapacağını merak ediyordu. Barış avuc içini İsmail'in yanağina yasladı,baş parmaği ile İsmail'in yanağını okşadı. İsmail'in yüzüne eğildi ve dudaklarını,kendi için yanıp tutuşan dudaklarla birleştirdi. Çok sakin bir öpücüktu bu,ikisininde acelesi yoktu. Sanki dudakları yıllardır birbirlerine hasretmiş gibi,ozlem giderir gibi öpüşüyorlardi. Ismail ilk başta afallasada kendine gelip Barış'ın narin öpüşüne onun yaptığı gibi karşılık vermeye başladı. Barış'ın diğer eli İsmail'in beline yerleşmiş ve onu daha da kendine çekmişti. İsmail heyecandan ne yapacağını şaşırmış ama sonradan çekinerek ellerini Barış'ın omuzlarına koymuştu. İkilinin özlem gideren öpüşmesi yanlarından gelen ses yüzünden bozulmuştu. İsmail gelen ses ile hızlıca kendini geriye çekmişti. Ikiside gelen sese bakınca bir teyzenin kendilerine baktığını fark ettiler

"Gençlik nereye gidiyor böyle! Insan içindesiniz! Tövbe tövbe. Kendiniz günaha girdiğiniz yetmiyormuş gibi birde milleti günaha sokuyorsunuz. Utanmaz terbiyesizler sizi!"

İsmail'in sinirden gözü seyirmeye başlamıştı. Yıllardır beklediği an tanımadıkları bir kadin yüzünden bozulmuştu. Barış aşağılayıcı bir şekilde gülerek kafasını başka tarafa çevirmişti

"Sanane teyze sanane,karışmasana! Yıllardır beklediğim anın içine sıçtın şuan. Ahlak bekçisi falan mısın?"

"Aaaaa dilide pabuç gibi maşallah,ben sizin ayıbınızı söyluyorum. İnsanlar rahatsız oluyor görmuyor musun?"

"Kim rahatsız oluyor ya"

"Ben"

İsmail sinirle gülerek ellerini saçlarına gecirdi

"Teyze şaka mısın sen ya? Allah rızası içn yürü git işine. Pazara git örgü ör,ne bileyim altın günü falan yap. Ama rahat bırak bizi ya"

"Hanımefendi sevgilim çok haklı,insanların hatalarıni söylemek size kalmadi ayrıca bu hata falan değil ben burada sevgilimle istediğimi yaparım sizi gram ilgilendirmez. İyi günler"

Kadın iğrenir bir şekilde onlara bakarak ikilinin yanından uzaklaştı. İsmail bir kelimeye takılmıştı. Sevgilim,Barış ona sevgilim demişti

"Sevgilim mi?"

"E sevgilim değil misin?"

"Bilmem öyle miyim?"

"Değilsende bu saatten sonra öylesin Ismail"

Barış güldü ve tekrardan İsmail ile dudaklarını birleştirdi