3 2 0
                                    


keyifli okumalar dilerim!!
İns-fxbiante
tumblr-livsanrio

🌙

Çantamı koluma yerleştirirken,seri davranıp merdivenlerden aşağı indim. Hiç bitmeyecekmiş gibi gelen merdivenlerde bu kadar gerilmemin sebebi hala çözememiştim. Masasının önünde dururken bırakılan kağıtlara uzaktan bir göz atıp,başını yere eğip bekliyordu. Kürsüsüne çıkmak için gerekli iki basamağa ulaştığımda bunu hissetmiş gibi başını kaldırıp bana baktı. Attığım adımların dengesizleştirmesine izin vermeden masanın önüne geçip kapıya ulaştığımda derin bir nefes verebildim.

Çıktığımda Jimini hemen kapının girişinde telefonla uğraşırken bulmam işi kolaylaştırmıştı. Beni fark eder etmez,“Çok açım demiştim değil mi sana?” dedi. Aşağı kata doğru yürümeye başladığımızda,“Evet,söyledin” diye cevap verdim ona gülümseyerek. “Ve ben de açım”
Son söylediğim onu mutlu etmiş olacak ki, yüzünü geniş bir gülümseme kapladı. “Yalnız yemeyi hiç sevmem” tekrar telefonunu açıp yürürken aynı zamanda mesaj yazmaya çalışıyordu. Bu hareketine de kısa zamanda alışmıştım.
Bizim amfide olduğumuz süre sonrasında okul epey hareketlenmiş görünüyordu. Kimseyle çarpışmadan merdivenlerden inip giriş katına ulaştığımızda acele etmeden yeniden ön bahçeye geçtik. “Bir sonraki ders saat kaçtaymış,bir baksana” diye sorduğumda telefonda her kim ile görüşüyorsa bırakıp,“Hemen bakıyorum” dedi Bekletmeden.
“Yaklaşık bir buçuk saat sonra seçmeli ders var yazıyor programda”
“Baya vaktimiz varmış o zaman” kafeteryaya çıkan yola saptığımızda sabah hiçbir şey yemeden çıktığıma pişman olmuştum. Guruldayan karnımın bu sesinde, dün akşam doğru düzgün birşeyler yemememin payı daha büyüktü. Yemek saatinde masanın başında olmamam ya da o gün babamın seçtiği besinlerden beslenmek istememem hataydı. Chul bey için büyük bir hataydı. Hal böyle olunca da daha ilerleyen saatlerde çok yağlı, şekerli şeyler yememi de yasaklıyordu. Bunun bir çeşit otorite olduğunu düşünüyordu. Fakat gerçekten yanılıyordu. Ben de en az onun kadar inatçıydım. Bir şeyleri elinde yumuklayıp saklarken dediğini yapan küçük bir çocuk olamazdım, hiçbir zaman da olmamıştım. Bu sabah babam orada olmasaydı, yardımcımız Anna hanım ısrarla bana birşeyler yedirmeye çalışacağından da emindim. Anna hanım böyleydi çünkü. Ne seviyorsam onu pişirmeye çalışırdı. Her ne kadar beyinin laf edeceğini bilse de.
Kafeteryaya geldiğimizde açık büfe kahvaltı için sıraya girmiş birkaç öğrenci ile karşılaşmıştık. Jimin kantin tarafına yönelmeden hemen önce peşinden gelen bana dönüp durdu. Arkamızdaki ikili masayı gözüyle işaret edip,“Şu dışarıdaki masayı tut sen,ben senin için de alırım” dedi nazik ve kibar bir sesle. O elindeki telefonu dar kotunun arka cebine sıkıştırırken,“Bana tost ve meyve suyu al o zaman” dedim. Başıyla onaylayıp içeri girdiğinde bahsettiği masaya geçtim. Açık kahverengi masaları ve sandalyeleriyle kafeteryanın dışarısına da kurulmuş havadar mekân,buraya daha şirin bir görüntü veriyordu.
Sandalyeme oturduğum sırada titreyen telefonum telaşla çantamı karıştırmama neden olmuştu. Sesini derste olduğumuz zamanlarda titreşimde tutardım. En sonunda bulduğum telefonumu elime aldığımda arama haricinde bir cevapsız aramanın da olduğunu gördüm. Arayan da annemdi, cevapsız arama da ona aitti. Daha fazla gecikmeden telefonun yeşil tarafını sağa doğru sürükleyip kulağıma götürdüm.
“Alo” diyerek cevapladım telefonu. Sesim tereddütlüydü. “Günaydın”
“Günaydın,oğlum” diye karşılık verirken öfkeli olmadığı için rahatlamıştım. “Derste olup olmadığını bilemedim ama önemli bir konu”
“Sanırım konumuzu anladım.” Tatsız bir gülüşle cümlemi bitirdi. “Changbin ağabeyin beni aradı,ona kendim gelebilirim demişsin. Böyle bir şeye izin veremem biliyorsun değil mi?”
Evdeki bir diğer patron annemdi,babam izin verse bile annem karşı gelir bana kızardı.
Annem ısrarla benim büyüdüğümü görmüyordu. Babam evet,ama annem beni anlamalıydı. O beni hep anlayan taraf olmuştu. Kendi ayaklarımın üzerinde durabildiğimi en azından şimdilik göstermek istiyorum ona. Gerektiğinde otobüsle de gitmeyi öğrenecektim, yürüyerek çözecektim yolları.

🌙

Bu sefer 654 kelime yazdım,moralim pek yk😓
Changbini şoför yaptım diye kızmayın lütfen 🙇🏻‍♀️
Sağlıcakla kalın!!!
Kontrol etmedim.

Sevgilerle M-

Camelia-TaekookHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin