IS2: KYLE [COMPLETED]

Kabanata 7: Likod

EVO'S POV

Today is our last day at Kyle's beach house. Bukas ng umaga ay aalis na kami para bumalik sa siyudad dahil sa susunod na araw ay balik trabaho na ulit.

Hindi ko pa rin ma-absorb na nalalapit na ang pag-alis namin sa napakaganda at napakapayapang lugar na ito. Hindi ko pa rin ma-process kung paano ko magagawang iwan ang lugar na 'to.

'Pwede bang mag-extend ng bakasyon?'

May espesyal na puwesto na ito sa puso ko. Hindi lang dahil sa kung gaano kaganda mag-stay dito pati na rin sa mga naganap these past few days. Parang ang bilis ng oras ng pag-stay namin dito. Hindi pa nga ako fully satisfied sa bakasyon na ito.

I'm still hesitant about Kyle and I's situation right now, but it just gives me the butterflies. I feel like I'm on cloud nine whenever we become one. I feel so much better after getting seeded inside with Kyle's semen.

Hindi ko mapigilan, hindi ko na mapipigilan, at ayaw ko nang pigilan pa ang sarili ko. Ang hirap mag-pigil ng nararamdaman ko kapag nasa tabi ko siya kaya I will entertain him whenever he wants me to.

I don't care if he's taken by my best friend anymore! I liked him first! Alam iyon ni Carmen, but she still pursued him! It's not my fault if she can't give him the pleasure he deserves. I will gladly, willingly, and happily give him the satisfaction he wants.

Hindi na ako magpapahuli. Mula ngayon ay kasali na ako sa karera.

It doesn't matter kung silang dalawa yung may relasyon at kami wala. At this point, sa sitwasyon namin ngayon ni Kyle na hinahanap hanap na niya ang katawan ko ang nagpapatunay na may nararamdaman na siya sa'kin.

I will win, for sure. I will make it happen.

.
.
.
.
.

•~*~•

.
.
.
.
.

"I'm really happy na we were able to have fun with each other," sabi ni Joanna.

Nandito kami ngayon sa dalampasigan habang naka-upong pinalilibutan ang camp fire.

Siguro ay alas-dose na ng gabi kaya sobrang tahimik na. Tanging ang alon at ang apoy ang ingay na naririnig namin sa katahimikan.

Nag-uusap usap lamang kami at sinusulit na ang huling gabi namin dito. Nag-share ng mga thoughts namin tungkol sa mga nakaraang araw at kung gaano kami kasaya these past few days na nandito kami.

"Ang sarap pa ng simoy ng hangin at sobrang fresh," dagdag naman ni Sofia.

"Yeah, sana magawa pa natin ito sa susunod," sabi naman ni Rowell.

"Syempre dapat lang na may next time, no?" Sabat naman ni Carmen.

"CHEERS!"

Napuno ng tawanan, kulitan, at iyakan ang pagtitipon-tipon namin.

Sa tingin ko ay naka-ilang bote na rin kami ng alak at lahat kami ay may tama na.

Hindi na namin alam kung ilang minuto na ang lumpas dahil ni isa sa amin ay ayaw pang matapos ang samahang ito.

May mga times talaga minsan na gusto nating huminto na lamang ang oras para mas magkaroon pa tayo ng time na ganito at mas ma-enjoy pa natin nang mas matagal ang mga ganitong moments.

Pero life is life. The world won't stop just because we want to. No matter what, it will continue to happen and it won't wait for us.

"Good night, guys!"

Nagpaalam na kami sa isa't isa na matutulog na dahil ala-una na ng madaling araw. Kahit na ayaw pa naming matapos ang usapan ay kailangan na dahil pagod na kami lahat at bukas ay babalik na kami.