IS2: KYLE [COMPLETED]

Wakas

EVO'S POV

Haay, what a beautiful day to wake up to. I took a nap after work at alas-nueve na ng gabi.

Dalawang araw na ang nakalipas nang pumunta ako sa condo ni Kyle para pumunta at malasap ang langit lasama niya. Ever since that lustful night, my heart has been pounding for that long moment. Up to this day, I feel like I'm on cloud nine.

Natatandaan ko kung paano niya ako laspagin mula alas diyes nang gabi hanggang alas tres sa umaga. We went hard on it for five hours with NO BREAK! Siguro naka-anim na rounds siyang palabas sa loob ng limang oras na iyan.

Natigil lang kami nang bigla na lamang akong nakatulog dahil sa sobrang pagod at hindi ko na siya masabayan pa dahil sa lakas at tagal ng stamina niya. He just woke me up to take a bath, pero naka-isang hirit pa siya habang nasa tub kaming dalawa. I remembered how the waters splashed with his every thrust and I love how our skins make a sound whenever it meets.

I, for sure, enjoyed it a lot! And, fortunately, he enjoyed it so much that we decided to not go to work the next day because of how tired we were.

Ang loko, pinilit pa akong huwag mag-trabaho para raw i-spend namin yung time na kami lang dalawa.

Kaya hindi naman nagpa-huli ang bakla! I agreed and decided to stay with him for the rest of the day! We had so much fun!

We spent all of our time with each other yesterday. Nag-movie marathon kami, nagluto ako habang nanonood siya sa akin nang pareho nagluluto, then we make out when we have the chance, he'll grab my ass and massage it, while I play his cock when I want to. Sobrang dami naming ginawa kahapon.

I will literally sell my soul to the devil just to have that time again with him every single day!

Mabuti na lamang at hindi nagtaka sina Carmen at iba pa naming friends and colleagues nang mag-absent kaming dalawa.

Ang rason ko ay dahil sa may emergency ang kapatid ko para sa school niya kaya kailangan kong mag-attend. Habang si Kyle naman ay dahil daw masama ang pakiramdam niya.

We're both glad na, somehow, gumana yung alibi namin at hindi sila nagtaka sa rason naming dalawa.

'Nasaan na kaya si Carmen?' Tanong ko sa sarili.

Nang matapos kasi ang trabaho namin ay agad siyang nawala at sinabing may aasikasuhin daw siya na importante.

'Hmm, masilip nga sa labas.'

Lumabas na ako ng kwarto na suot lamang ang isang short shorts at white oversized tshirt.

HIC

Maya-maya ay mayroon akong nariniig na umiiyak na nanggagaling sa kwarto ni Carmen.

Kailan pa siya naka-uwi? Anong oras ba siya nakarating dito? Kanina pa ba siya?

TOK TOK

Kumatok ako sa kaniyang kwarto.

"Carmen? Okay ka lang?"

Nang mag-tanong ako ay bigla na lamang tumahimik sa loob ng kaniyang kwarto. May mga naririnig akong kaluskos mula sa loob.

Sunod kong narinig ay ang yabag na papalapit sa kabilang side ng pinto.

Dahan-dahan na bumukas ang pinto ay iniluwa noon si Carmen na suot-suot pa ang kaniyang pantrabahong damit at mugto ang mga mata.

"Ba't ka umiiyak? Anong nangyari saiyo?" Tanong ko.

Ngunit imbes na sumagot ay bigla na lamang siyang uniyak.

Sunod-sunod at malakas na iyak na tila ba may nagawa siyang kasalanan. Todo hagulhol rin siya habang umiiyak kaya alam kong hindi mababaw ang kaniyang rason.