EHVENİŞER

BÖLÜM 1

...

izlediğim televizyonun önündeki kanepeye rahatça yaslanmış ruhsuzca karşımdaki diziyi izliyordum. izlememem lazım dı. annemin tabiriyle ders çalışmam lazımdı. biraz sonra başıma tünerlerdi. sahi şimdiye kadar nasıl oldu da yoklardı? aklım almıyordu.

baskıcı bir ailem vardı. öyleki bazen beni sevmediklerini düşünüyordum. bir insan kızını böyle sıkar mıydı ki?

o sırada gelen ayak sesleriyle annemin yukarıdan indiğini tahmin etmiştim. ve öylede olmuştu. beni görünce kısa bir an duraksadı ve kaşları çatıldı. hızlıca yanıma geldi. elleri belindebana kızarak baktı. "Kız Ben sana demedim mi bu tlevizyon açılmayacak diye? hem sen testlerini çözdün mü?"

kafamı bıkkınlıkla salladım. "evet bitirdim annee!"

"seninle işimiz var kalk kız"diyerek yukarı çıktı. bende offlayarak televizyonun düğmesine basarak onun arkasından yürüdüm. yavaş yavaş çıktığımız merdivenlerin sonunda yönümüz benim odamın yanındaki odayaydı.

şeymanın odasıydı burası.

odanın kapısını açan annem ile girdikten sonra kapıyı kapattım. annem hızla dolabı açıp karıştırmaya başladı. kaşlarım çatıldı. "ANNE! napıyorsun sen allah aşkına kızın boş dolabında ne arıyorsun?"

gözlerini dolabın içinden çekerek bana çevirdi. "Delil!"

gözlerimi belerterek hızla yanına gidip koluna tutundum. "anne ne saçmalıyorsun! kız sadece kendi isteğiyle evden ayrıldı. bunun altında nasıl bir delil olacak allah aşkına!"

annem güldü. ve bana cevap verdi. "kızım bu kadar saf olma bu kızda bir şeyler vardı gibi! yani biz ailesinin ölümünden sönra onu yedirdik içirdik, baktık ama o hep kafası ayrı bir yerdeydi."dedi ve bana yakllaşarak konuştu. "bu kız yollu ben sana diyorum"

"yeter! kuzenim hakkında böyle konuşmana izin vermem!"

"sus kız! sen hem git ders çalış! matematikte 200 soru daha çöz çabuk"demesiyle kafamı salladım. derin nefes aldı. "hadi annecim hadi kızım"dedi beni ikna etmeye çalışarak. oflayarak odadan çıktım v kendi odama girdim. hızlıca testimi çıkartıp çözmeye başladım. havanın kararmasıyla saatin geç olduğunu anladım. bir kaç saate uyurdum.

şeyma.

şeyma benim kuzenimdi. babam onun amcası oluyordu. ailesini kaybettikten sonra babam onu yanına almıştı. gerçekten çok seviyordu. belkide benden daha çok seviyordu. ama annem babam kadar sevmiyordu. sürekli onun yo olduğunu dile getirirdi bana karşı. onun bu laflarından sıkılmıştım. o sırada düşüncelerimi bozan telefonuma gelen bildirim sesiydi. kalemi bırakıp hızla telefonuma baktım.

şeymadan bir mesaj vardı.

hızla açıp okudum.

Şeyma: Verda

Şeyma: Yarın sabah için sana otobüs bileti aldım. yanıma gelirmisin? bir süre yanımda kalmanı istiyorum.

okuduğum mesajla hem endişelenmiş hemde sevinmiştim. ona olumlu bir mesaj bırakıp hızlıca pijamalarımı giyerek yatağa yattım. bu kısa tatil belki de bana çok iyi gelecekti.

***

"kız bana bak nereden çıktı bu şimdi? bu kız neden durduk yere seni çağırdı?"diyen annemle iyice daraldım. elime aldığım bavulla anneme ofladım.