EHVENİŞER

BÖLÜM 2

...

Korkudan tir tir titriyordum. Hayatım bu kadar aksiyonu kaldıramazdı. Ben bendim işte normal hayatı olan bir kızdım. Fazlası bana zarardı. Babam konu ders olunca evet üstüme düşerdi ama başka konularda pek de ilgisi yoktu.

Daha çok annem zorluyordu beni. Dersten tutup erkek çevresine kadar baskıcıydı.

Ama şuan düşünüyordum da keşke annemin verdiği test çözmeli cezalar şuan ki durumumdan çok daha iyiydi.

Yerde öylece oturmuş korkuyla etrafı gözetliyordum. Saniyeler, dakikalar önce  gördüğüm tabelada yazan isim sanırsam Buranın adıydı.

İstemsizce arkama baktım ve kurtların çok yakınımda olduğunu gördüm. Ben bunlardan nasıl kurtulacaktım? Ya da kurtulamıyacak mıydım?

Ayaklandım. Arkamı döndüm kurtların yüzlerinde gözümü gezdirirken onlarda beni inceliyorlardı. Avcı avını yemeden önce güzel bir inceler.

Tam o anda ortamda yankılanan silah sesiyle korkudan daha da sıçradım. Az ileride silahi havaya sıkan Şeyma ile gülümsemeye çalıştım.

"Çekin patinizi buradan lanetler sizi!" dlyerek kurtlara bağıran Şeyma ile ağzım aralandı. Beni asıl şaşırtan olay ise sabahtan beri peşimde beni kovalayan kurtlar şeymayı görünce susup uzaklaştılar.

Şokla ağzım aralandı.

Şeyma silahı yere atarak hızlıca yanıma gelip beni kolları arasına aldı. Sıkı sıkıya sarılırken bende ona bir süre sonra karşılık vermiştim. "iyi misin verda?"

Kafamı hafif bir sallayıp bavulumu aldım elime. "burası nasıl bir yer böyle Şeyma? Senin burada ne işin var?"

Dişleri dudaklarını talan etti."burada daha fazla durmayalım hadi eve gidelim."

Kafami salladım. Sorumu cevapsız bırakmıştı ama sorumu sonraya saklamıştım.

Öncelik bu lanet sokaktan ayrılmaktı!

şeyma önden bende arkadan bir yolda hızlıca ilerliyorduk. "sana çok güzel bir yemek yaptım."

gülümsemeye çalıştım. " acıkmıştım zaten kuzi" diyerek ortamdaki gerginliği geçirmeye çalıştım. ama boşaydı.

kısa bir süre sonra geldiğimiz eve baktım. buradaki evlerin hepsi korkutucuydu. hızla içeri girdik. montumu astım. ve şeymanın ardından içeri girdim. içerideki ferah koku dışarıya göre çok güzeldi. "gel hadi sana evi gezdireyim!"

sevinçle söylediği şey ile peşinden beni sürükleyerek yukarı çıkarttı. bir odanın kapısını açtı ve beni içeri sürükledi. "burası benim odam" dedi sevinçle.

odanın içerisi pembe tonlarındaydı. "güzelmiş odan"

"güzeldir tabii" gülerek odadan çıktık. ve karşıdaki odaya girdik. "burası da ev arkadaşım ulyanın odası kendisi alışverişe çıkmıştı."

odanın her yeri mordu. bu kız mor aşığıydı herhalde.

odadan çıktık ve son bir oda olarak kalan odaya girdik. beyaz tonları ağırlıklıydı. aralarda beyaz yerler vardı. "veee işte burası da senin odaaann"

gülümsedim "çok güzelmişş"

kısa bir süre sonra aşşağıya salona gelince koltukta oturdum. çok yorulmuştum. ama ondan önce öğrenmem gereken bir şey vardı.