EHVENİŞER

BÖLÜM 3

yürüdüğüm ormanlık alanda yalnızdım. elimde bavulum vardı. nerede olduğumu hiç bilmiyordum.

etrafa gözlerimi gezdiriyordum. çok güzel bir ormandı burası.

tıpkı gözlerim kadar güzeldi.

o sırada burkulan ayağım ile acıyla inledim. yavaşça eğilip ayağıma baktım.

birden ağlamaya başladım. o sırada etrafta annemin sesi duyuldu. "verda ağlama ben seni güçlü ve özel bir kız olarak yetiştirdim senin yaptığına bak!"

annemin baskıcı olma sebebide buydu işte. babam ünlü bir iş adamıydı. ve düşmanlarından ötürü genelde ıssız bir mahallede otururduk.

kafamı salladım "yapamıyorum anne! canım çok yanıyor!"dedim ağlarken.

bu sefer annemin sinirli sesi duyuldu. " senin canın yanamaz! sen sadece can yakarsın Verda Efil Yaman!"

kafamı bıkkınlıkla yere eğdim. ve yavaşça ayağı kalktım. yavaş yavaş olduğum yerde yürümeye başladım.

o sırada etrafımı çevreleyen kurtlar ile kaşlarım çatıldı. bu o kurtlardı!

kurtların ulumalarının arasında bir ses duydum. "kanarya? ben sana demedim mi gelişini kutlayacağız diye?"

korkudan tir tir titredim. "hayır ben buradan gideceğim!?"

sinirle tısladı "seni pişman ederim kanaryam"

kanaryam mı? kahretsin!

anne nerdesin demek istedim o an ama annem yoktu. onun yerine ayaz ural karadağ karşıma çıktı.

yavaş yavaş bana yaklaştı. ve uzun bir süre sonra dibimde bitmişti. gözleri gözlerimdeki ormana baktı. "gözlerindeki orman bu ormandan daha güzel"

şokla gözlerim aralandı. "sanane!"

"tabii bundan banane benim seni çekip vurmam gerekiyor değil mi?"dedi ve ne zaman çıkarttığı bilmediğim silahla tam kalbime sıktı.

çığlıklarımın arasında uyanıp ellerim kalbime gitti. tamam. bu bir kabustu ve ben artık bu koltukta uyuya kalmamalıydım. yoksa yine kabus görebilirdim. oturmuş televizyon izleyen ulya ve şeyma benim başımda toplanmışlardı. "iyi misin verda"

kafamı salladım. ben Verda Efil Yaman'dım tabikide iyi olacaktım.

bir süre televizyonu izledim o sırada çalan telefonum ortamdaki sessizliği bozdu. hızlıca elime aldım. annem arıyordu.

"alo? efendim anne?"

"napıyorsun verda?"dedi düşünceli bir tavırla.

"iyiyim oturup televizyon izliyordum anne sen nasılsın?"

"iyiyim iyi. sen de çok oyalanma dersini yap canım tamam mı?"bıkkınlıkla göz devirdim.

"Tamam annecim"

"Şeyma orada mı?"

Kafamı salladım. "Mutfaktaydı anne"dedim.

"Neyse tamam hadi ben seni tutmayayım sen git ders çalış"dedi gülümsemesi bile belli olan sesiyle.

Kafami salladım. "Görüşürüz anne"

Telefonu yanıma koydum. O sırada mutfaktan gelen şeyma ulya ile beraber yanıma geldiler.