Bigla Bigla, may kumatok si pinto.
"Sino yan!" Tanong ni Diego.
"Um...Excuse me, Akoyung peronal Doctor ni Mr.Paddilla."
"C-come in!" sabi ko.
"What's the result?"
"Well, Mr. Padila we just found out that you have a terrible disease."
"Ano!" Gulat na sinabi ni Diego.
"Well, this kind of disease is still unknown to prevention, but I'm afraid that its stage is already at the 3rd, mostly known as 2nd to highest stage."
"May paraan ba para gumaling to?" Tanong ni Diego.
"I'm afraid not. All we can do is to delay it, but even if we delay it we could never stop it from developing."
Natahimik kaming dalawa sa sinabi ng Doctor.
"I'm sorry, Mr. Padilla. I-I'll just leave you two for a while."
"What the..." Sabi ni Diego pero tahimik pa rin ako.
"Oi, ano nang gagawin mo?" tanong niya. imbis na sumagot, humiga na lang ako at tinakpan ko ang sarili ko ng kumot.
"Hmm..." sabi ni Diego. "aalis na ako. Oh, and thanks for the car." sabi niya bago isara ang pinto.
"Anong sabi ng doctor?" Malakas na tinanong ni Enrique.
"..." Tumahimik na lang si Diego.
"Tulog na si DJ." nagsimula ng maglakad si Diego na may expresyon na galit at lungkot.
Sumilip si EJ para tingnan kung totoo at oo totoo. pero sa ilalim mg kumot, umiiyak ako dahil mamatay ako ng hindi manlang minamahal ni Kath.
"Umm...Enrique, Tulog na talga si DJ kaya bumisita na lang kayo bukas." sabi ni EJ bago pumasok sa room.
Napabuntong hininga si Enrique, "Wala tayong magagawa. Wbabalik na lang kami bukas,d naman kami busy bukas eh. tara na ,Kath?"
"O-okay..." kinakabahang sagot niya.
