"බිංදු නංගී.... පොඩ්ඩක් ඉන්න.." ලෙස කෑගසමින් සිරිල් වැව පහළට දුවන්නට විය.
............................................................................................................................
මා ද සිරිල්ගේ අඩිපාරේම වැව පහළට ගමන් කළෙමි.
සිරිල් දුව ගොස් නැවතුනේ රතු පාට ගව්මක් ඇඳගත්, තරමක් පිරිපුන් ශරීරයක් හිමි (අපගේ භාෂාවෙන් කිවහොත් චබී) ගැහැනු ළමයෙකු අසළයි.
"අපටත් හොරාම පාන්දරින් ඇවිත් මල් ටික කඩන් යන්න නේද හදන්නෙ..." සිරිල් අර කෙල්ලගෙ කම්මුල මිරිකමින් ඇසුවා.
"අපිට ඉතිං පුංචි මහත්තුරුන්ට වගේ හැමදේම අතට පයට ලැබෙන්නෑනෙ" ඇය නෝක්කාඩුවට මෙන් පැවසුවාය.
"හිතං ඉන්න තරම තමයි ඉතිං."
"ඇයි එහෙම නැද්ද? මට ආරංචියි කොළඹ මහත්තයත් ආවා කියලා ගමට."
"අපෙ අප්පේ... මේකිත් නොදන්න ඕප දූපයක් නෑනෙ"
"අපි ඉතිං දවසෙම පොත් පත් බදාගෙන ඉන්න මිනිස්සු නෙවේනෙ සිරී අයියෙ..."යි පවසමින් ඇය නෙළා තිබූ මානෙල් මල් බේසමක් සිරිල් අතට දුන්නා ය.
"ඒක නෙවෙයි කව්ද මේ හැන්ඩියා?..."
"අප්පට සිරි... මට අමතක උනානෙ... මේ ඉන්නෙ ඔයාලාගෙ කොළඹ මහත්තයාගෙ පුතා, යෂ්මින්ද..."යි පවසමින් සිරිල් විසින් මාව ගැහැනු ළමයා වෙත හදුන්වා දෙනු ලැබිනි.
"මෙයා ගැනද එතකොට මුළු ගමම කතා වෙන්නෙ..."
"මල්ලි... මේ ඉන්නෙ බිංදු"
"බිංදු නෙවෙයි මං බිඳුසරණි." යනුවෙන් පවසමින් ඈ මා හට අතට අත දෙමින් ආචාර කළා ය.
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
