ඇත්තෙන්ම ගමක ගෙවීමට යන කාලය මා පෙර සිතූ තරම් කම්මැලි නොවනු ඇතැයි මා හට වැටහුනේ මාගේ ඥාති සොයුරා හමු වූ පසුවයි. ඔහු පාසලේදී ලැබූ ජයග්රහන වල සමාරුඵලක රැසක් ඔහුගේ කාමරයෙන් වැඩි ප්රමාණයක් අරක් ගෙන තිබූ අතර ඇත්තෙන්ම ඔහු කෙතරම් දක්ෂයෙක් වුවද විහිළුවට බර අයෙක් වීමද මාගේ කම්මැලිකම නැතිවීමට තුඩුදුන් හේතුවකි.
පසු දින උදෙන්ම අවදි වූ මා හට වෙනදා උදේට බොන කෝපි කෝප්පය වෙනුවෙන ලැබුනේ එළකිරි වීදුරුවකි. එළකිරි බීමට එතරම් කැමැත්තක් නොදක්වන මා හට එය කනගාටුවට කරුණක් වූ අතර පසුව අච්චි විසින් මාහට මින් පෙර රසවිඳ නිතිබූ කෑමක් ගෙනැවිත් දුන්නාය.
එය පෙනුමින් මා කොළඹදී රසවිඳි ස්පොන්ජ් කේක් එකක් මෙන් වූ අතර කැන්ද කොලයක ඔතා තිබුනි. කහ පැහැ කේක් කැබැල්ලක් වැනි එම ආහාරය පැණි රස වූ අතර හාල් පිටි වලින් සාදා ඇති බව මා හට එහි සුවඳින් වැටහුනි. ආච්චි එම ප්රණීත ආහාරය හඳුනවනු ලැබුවේ "වණ්ඩු ආප්ප" නමිනි.
වණ්ඩු අප්ප දෙකක්ම කා දැමූ මම නැවත කාමරය වෙත යාමට සැරසුනේ මුහුණ සෝදා ගැනීමටය. නමුත් මා වෙත පැමිණි සිරිල් මාගෙන් ඇසුවේ ගම වටේ සංචාරය කිරීමට කැමතිද යන වගයි.
එම අදහසට මා එකපයින්ම කැමති වූ අතර හීයක බඳු වේගයෙන් කාමරය වෙත දිව ගොස් මුහුණ සෝදාගෙන ඇඳුම් මාරු කරගනිමින් නැවත සිරිල් අයියා හමුවීමට ගිය මම..
"අපි දැන් කොහෙද යන්නෙ...?"යි ඇසුවෙමි.
" ගම වටේ පොඩි රවුමක් ගහලා එමු ඉතිං.." සිරිල් ඇඟට නොදැනිම පැවසුවේය.
විනාඩි කීපයකට පසු ගෙදරින් එළියට පැනගත් අපි පාර දිගේ ඉදිරියට ඇදුනෙමු.
කොළඹ තරම් ජනාකීර්ණ නොවූද, සද්ද බද්ද අඩු වූද නිස්කලංක පරිසරයකට උරුමකම් කීමට රත්මල්යාය ගම්වැසියන් සමත්වී තිබූ අතර අහස උසට වැඩුනු ගස් වැල්ද එම ගම් පියසේ විය.
අප ගමන් කළ පාර දෙපැත්තේ අඹ, කෙසෙල්, පේර, අනෝදා වැනි ගස් බොහෝ සේ තිබූ අතර මා නම් කීමට නොදන්නා පාට පාට ගෙඩි හටගත් බොහෝ ගස් වැල්ද එම පාර දෙපස වැවී තිබුණි.
"දැන් ඉතිං අපි කොහෙද යන්නෙ? නිකන්ම ඇවිදන් යනවද?" මා සිරිල්ගෙන් ඇසුවේ ගමනේ කෙළවරක් දැනගැනීම පිණිසය.
"මං ගමේ තියෙන ලස්සනම තැනට උබව එක්කං යන්නං මල්ලි"යි සිරිල් පැවසුවේ මාගේ උරහිසට අතක් දමමිනි.
මද වේලාවකට පසුව අප නැවතුනේ වැවක් ඉදිරිපිටය.
ඇත්තෙන්ම සිරිල්ගේ කතාව සැබෑවකි. එය මින් පෙර කිසිදිනෙක මාගෙ දෑස නොගැටුනු දර්ශනයකි. වැව පුරා ඕලු නෙළුම් වැනි මල් වර්ග වැවී තිබිණි. වැවට ඈතින් පිහිටි ගුලන කඳු වැටිය වැව ආරක්ෂා කිරීමට නිමැවූ තාප්පයක් මෙන් මා හට දිස්විය.
නමුත් මාගේ අවදානය ක්ෂණයකින් වෙනස් වූයේ වැව මැදට වන්නට ඔරුවක නැගී මල් නෙලමින් සිටින ගැහැණු ළමයෙකු දැකීමෙනි.
පැහැදිලිවම ඇයට තිබුණේ ගමේ අන් ගැහැනුන්ට නොතිබූ තරම් පැහැපත් සමකි. කොණ්ඩය තනි කරලට ගොතා සිටි ඈ කහ පැහැති මල් ගවුමක් ඇඳ සිටි නිසාවෙන් හිරු කිරණ වැදී රන් පාටින් බබළන්නට විය.
"බිංදු නංගී.... පොඩ්ඩක් ඉන්න.." ලෙස කෑගසමින් සිරිල් වැව පහළට දුවන්නට විය.