KAN VE AŞK // TOMARRY ÇEVİRİ

-24- Part¹

Ortak salona giden yol sessizdi. Oğlanların her biri kendi düşüncelerinde kaybolmuştu. Aren bunu umursamıyordu, aslında diğerlerinin konuyu uzatmadıkları için minnettardı. Lestrange'ı cinayete teşebbüs etmeye iten şeyin ne olduğunu düşünüyordu. Bir türlü aklı almıyordu. Böyle bir tepki için herhangi bir neden göremiyordu. Evet, Rudolf'un ondan nefret ettiğini biliyordu. Bu çok açıktı. Ancak başka bir kişiye karşı kırgınlık, onun hayatına kastetmeye kalkışmak için kötü bir mazeretti. Bu kesinlikle büyük bir abartıydı. Aren'in bunu  bu şekilde bırakmaya hiç niyeti yoktu. Meseleyi kendi eline almak zorundaydı. Sezgileri ona eğer bunu yapmazsa sonu kötü sonuçlanabileceğini söylüyordu. Rudolf'un yanlışlıkla Aren'in zayıf olduğuna inandığından şüpheleniyordu. Evet  zayıftı çünkü henüz büyü kullanamıyordu. Gray, Lestrange'e ne kadar yanıldığını göstermesi gerektiğine karar verdi. Aslında yakın zamanda Slughorn sayesinde farkına vardığı yeteneklere sahipti. İksir, değişiklikler, deneyler vs. Çeşitli malzemelere erişim ve iksir yapma veya elde etme yeteneği, örneğin Lestrange'in hesaba katmadığı bir avantajdı. Yine de küçük bir damla akromantula zehri intikam almak için yeterli olacaktı. Ancak Aren, Aragog'un kendisine verdiği değerli malzemeyi Rudolf için harcamanın utanç verici olacağına karar verdi. Özellikle deneyleri sırasında zehrin birçok yararlı ve şaşırtıcı özelliğini keşfettiği için. Hatta bunları sahibiyle paylaşamadığı için üzülüyordu.

Sonunda yatakhaneye vardıklarında Gray rahat bir nefes alarak yatağına çöktü ve odaya baktı. Dikkati Rudolf'a ait yatağın etrafındaki çekilmiş perdelere çekildi. Abraxas onun bakışlarını takip etti ve hain bir şekilde gülümseyerek dedi:

“Muhtemelen yakında kalkmayacak. Ona haddini bildirdim”

Aren, “Ona ne yaptın?”

“Sana verdiği şeyi söylemek istemedi. Sana ne kadar zehir verdiğini gizleyecekti. Çıkış yolu yoktu. Cruciatus, hafızasını tazelemesine ve konuşma yeteneğini geri kazanmasına yardımcı oldu.” Bu konuşmanın ardından Abraxas, biraz fazla ileri gittiğini fark ederek sustu. Aren onların grubuna o kadar karışmıştı ki Malfoy affedilmez lanetlere karşı olumlu bir tutumunun olmadığını unutmuştu. Artık çok geçti. Yeşil gözlü çocuğun tepkisini gergin bir şekilde bekledi. Ancak Gray yorgun ve kendi düşüncelerine dalmış görünüyordu.

“Ah, tamam…” ve sonra esnemesini bastırmak için çok uğraşsa da bu pek işe yaramadı. Hantal bir şekilde ayağa kalktı ve pijamalarını giymeye başladı. Bunu yaptığında tekrar esnedi ve hemen yatağına giderek kendini battaniyeye sardı. Çok üşümüş görünüyordu.

Yastığa sokuldu, örtüleri sıkıca etrafına sardı ve Abraxas'ın şaşkın bakışlarıyla karşılaştı. Yatakhane aslında soğuk değildi ama Malfoy'un zehirlenen kişinin vücudundaki toksin miktarını gösteren iksirin etkisiyle içten hala üşüyordu. Aren, iksiri içerken tadını ve kokusunu, dolayısıyla da iksirin bileşimini belirlemeye odaklanmadığı için pişman olmuştu. Her nasılsa o sırada bunu düşünememişti, böyle bir ilacın var olmasından büyülenmişti. Ek derslerinde bunu Slughorn'a sormaya karar verdi. Uykunun onu ele geçirdiği anın farkına bile varmadı.

***

Yenilenmiş bir şekilde uyandı ve şaşkınlıkla odaya baktı. Ortam çok sessizdi. Bir süre sonra nedenini anladı. Yatakhanede yalnızdı. Uzanıp saate baktı. Yakında öğle yemeği vakti gelecekti. Kalkma zamanı gelmişti. Tekrar gerindi, örtüleri geriye attı, doğrulup oturdu ve burnunu çekti. Evet, bu ayrıntı can sıkıcı olabilirdi. Burun akıntısı dinmek bilmiyordu. Belli ki Hastane Kanadı'na gitmek zorunda kalacaktı. Sıcak bir duş aldı, giyindi ve ortak salona doğru yöneldi. Hayal kırıklığına uğramadı. Abraxas şöminenin yanındaki bir koltukta oturuyor, dikkatle bir şeyler okuyordu. Aren ona doğru yürüdü ve omzunun üzerinden elindeki çalışmaya baktı. Bunun bir İksir ödevi olduğunu fark etti. Sonra masum bir yüzle sakince Tom'un her zamanki yerine oturdu. Abraxas bir anlığına gözlerini ödevinden ayırıp ona baktı ve selamlamak için hafifçe gülümsedi.