" ඔව් sir... ඒත් මේ වෙනුවෙන් මගෙන් මොනවද බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ...? "
" රුමේශා ඔයා නොදන්න ගොඩක් දේවල් මෙතන වෙනවා... ඔයාට කාලයත් එක්ක ඒ හැමදෙයක්ම දැනගන්න ලැබේවි... එතකන් මගේ දුවව අම්මා කෙනෙක් වගේ බලාගන්න. මගේ ළමයා අවුරුදු 9 ඉදන් අම්මා කෙනෙක් නැතුව හැදුනෙ... ඒක නිසා එයා හැමදේටම ගොඩක් තරහා ගන්නවා, ප්‍රශ්නයක් වුනාට කියන්නෙ නෑ, ගෙදර වැඩ කරන අය එක්කවත් කතා කරන්නෙ නෑ... මට ඕන මගේ ළමයව කලින් ඉදපු තත්වෙට ගන්න. ඒක ඔයාට කරන්න පුළුවන් කියලා මම විශ්වාස කරනවා..."
" sir කියන හැමදේම මට කරන්න පුළුවන්, ඒත් මට මෙහෙම මෙතනට එන්න වුන හේතුව දැන්ම දැනගන්න ඕන... මොකද sir වුනත් දන්නවා ඇති මම මෙතනට ආවෙ වෙන කරන්න දෙයක් නැති නිසා කියලා. "
" කිසිම දේකට හදිස්සි වෙන්න එපා ළමයෝ... ඒක මගේ පවුලෙ ප්‍රශ්නයක්. ඔයා මගේ පවුලෙ කෙනෙක් වුනාම මම Free time එකක් බලලා හැමදේම විස්තර කරන්නම්. මේ තියෙන්නෙ අපේ marriage එකේ legal form එක... ඔයා මේකට sign කළාට පස්සෙ ඔයාට හැමදේම දැනගන්න පුළුවන්. "
මේසෙ එහා කොනක තිබුනු කොල වගයක් මගේ අත ලඟට කරලා අසේල මගේ මූණ දිහා බැලුවා. ඒ ඇස් වල හිතාගන්න බැරි තරම් දුකක් හන්ග ගෙන උන්නෙ කියන එක මට හොඳින්ම තේරුනා. මමත් ඉතින් මෝඩයා වගේ හැම එකාගෙම අහින්සක මූණුවලට රැවටෙනවා. අනුකම්පා කරන්න ගිහින් මොන මරාලයක් ඔලුවට වැටෙයිද කියලා හිත හිතත් මගේ අත අර කොල ටික ළඟට ඇදිලා ගියේ මේ කොළ කෑලි ටිකට මොනාද කරන්න පුළුවන් කියන මෝඩ අදහසත් එක්ක...
" sir කියන දෙයක් තමයි ඉතින්... "
" හ්ම්ම්ම්... ඇත්තටම ගොඩක් ස්තූතියි මේ කරන උදවුවට...! "
කොල ටික අතරින් පතර තිබුනු අකුරු මාව බය කරත් කොහොමහරි ශේප් එකේ වැඩේ ගොඩ දාගත්තා... එහා පැත්තෙන් දිලිසි දිලිසි ආපු milk coffe එක අරන් එක උගුරට බොන්න තරම් තිබහක් මට තිබුනෙ... මට මේ ගෙදරට ආවට පස්සෙ දැනුනෙ නිකන් පිස්සු හැදිලා වගේ හැඟීමක්. බීපු coffe එකට වශියක්වත් දාලද කියලා සැකයක් එන්න තරම් මට ට්‍රැක් පැන්නා... මැදි වයසෙ ගෑනු කෙනෙක් ඇවිත් මට බඩු ටික අරගෙන එයාගෙ පස්සෙන් එන්න කිවුවා... අමාරුවෙන් බඩු ටිකත් උස්සන් උඩ තට්ටුවට නැග්ගම ඒ ගෑනු කෙනා යතුර මගේ අතට දීලා ගස්සගෙන යන්න ගියේ හරියට මම එයාගෙ දෙයක් හොරකන් කරලා වගේ... පස්සෙ තමයි මතක් වුනේ මම දැන් මේ ගෙදර අයිතිකාරයගෙ wife නේද කියලා. කලින් මතක් වුනා නම් අර ගෑනි මගෙන් අහගෙන හොඳ පදෙන්. තරහා පිටකරන්නත් එක්ක ගෙදර පුරුද්දට දොර හයියෙන් ඇරලා ඇතුලට ගියාම මම දැක්කෙ කාමරයක් නෙවේ දිව්‍යලෝකයක්. අපේ ගෙදරත් මේකෙන් පහෙන් එකක් ඇති. ඒක මහලොකු පුදුමයක් නොවුනත් එතන හරි ලස්සනට හදලා තිබුනා. මම නම් ඉතින් පැනපු ගමන් ඇඳේ... ටිකක් වෙලා ඇඳේ නටලා නැඟිට්ටෙ පොඩි ළමයෙක්ගෙ කට හඬක් පහලින් ඇහුන නිසා. ඒ නම් අර කෙල්ලම තමයි. මගේ අනාගත නසරාණි පොඩි එකී වෙන්නෙ කවුද බලන්නත් එක්ක මම කාමරෙන් එළියට ගියා. පහළ බැලුවම දැක්කෙ නම් පොඩි එකෙක් නෙවේ. කට හඬ චූටි වුනාට ඒකිගෙ නම් අනිත් සේරම ලොකුයි. එහා පැත්තෙ බිත්තියෙ තිබුනු කණ්නාඩියෙන් මගේ දිහා බැලුවම මට මම ගැන ම මාර කලකිරීමක් දැනුනා.
' ඊවු දැන් ඉන්න පොඩි උන් මොනවා කනවද මන්දා... ඔය වයසට මගේ ඇගේ ඇටකටු ටික විතරයි තිබුනේ... ඒ කෙල්ලව නම් මමියක් ගාන්ට එතුවත් පරිස්සම් කරන්න අමාරුයි...' කොහොමහරි මගේ නරක මනස පාලනය කරගෙන අම්මා කෙනෙක් වගේ ඒ ළමයා දිහා බලලා පල්ලෙහාට ගියා...
" ආ බබා... clz ගියාද...?? "
" කවුද බබා...? මටද කිවුවෙ... ? මම බබෙක් නෙවේ. ඔයා නම් බබෙක් වගේ මෙතන මගේ තාත්තාගෙ කරේ එල්ලෙන්න ආවට මම ඉන්නකන් ඒක ලේසියෙන් කරන්න ලැබෙන්නෙ නෑ... "
කවුද යකෝ තාත්තගෙ කරේ එල්ලුනෙ...????? තාත්තයි දුවයිනෙ ඇවිල්ලා මගේ කරේ එල්ලුනෙ... කියන්න හොඳ වචන කටට ආවත් පොඩි නිසා ඉවසුවෙ. මේ කෙල්ල බලාගන්න එක කොහොමත් ලේසි වෙන්නෙ නෑ... මට ආයෙත් හැරිලා ගෙදර යන්න හිතෙන තරමට එපා වුනා... ඒත් ආයෙත් හැරෙන්න බෑ ගොනා ලණුව ලිහලා ඉවරයි නේ...
______________________________________
මතු සම්බන්ධයි
YOU ARE READING
|| අසම්මත || 𝐍𝐨𝐧𝐟𝐢𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧 || 𝐆𝐋 || Ongoing ||
Saggisticaළඟ ඉඳන් ආදරෙන් මිමිනූ පැරණි පෙම්බස් සිහිකිරීමය.. පණ පිටින් මුළුසිරුර දන් දී එකම හිතකට ලොබ බැඳීමය.. නෙලා ගැනුමට නොහැකිවූවද අත්හැරීමත් නොවේ ප්‍රේමය.. බලා දුර හිඳ කතා නොකරම සුසුම් පපුවක හිරකිරීමය.. ආදරේ කියන්නෙ හැමෝටම දැනෙන හැඟීමක්.... ඒකට කවදාවත් සීමා...
