Αιθέρ

Κεφάλαιο 32

Μερικές εβδομάδες νωρίτερα...

Eίναι Κυριακή πρωί. Υπάρχει μια διακριτική συννεφιά. Ο Thomas είναι στο γραφείο που βρίσκεται στην βιβλιοθήκη. Έχει πάρει το μεγάλο book για να ελέγξει την εξέλιξη του νέου τεύχους του περιοδικού. Έχει ένα γαλήνιο βλέμμα. Που και που βρέχει τα χείλη του, καθώς σκέφτεται ότι το προηγούμενο βράδυ, έκανε για άλλη μια φορά έρωτα με την γυναίκα του. Ο Clemens μπαίνει μέσα στο γραφείο. Ο Thomas σηκώνει το βλέμμα του και βλέπει τον Clemens απογοητευμένο που στο γραφείο δεν βρήκε την Angela. O Clemens πάει να φύγει και τότε ο Thomas λέει ήρεμα, 

-Απογοητεύτηκες που δεν ήταν εκείνη εδώ; είπε ήρεμα.

-Ναι... ήθελα να της μιλήσω... πού είναι η μαμά; είπε και τον κοίταξε με τα μεγάλα πράσινα μάτια του. 

Ο Thomas τον κοίταξε τρυφερά. 

-Είστε τόσο ίδιοι... όσο μεγαλώνεις της μοιάζεις τόσο... του λέει γλυκά εκείνος.

-Εντάξει... ναι το ξέρω... πού είναι; του λέει εκείνος ανυπόμονα. 

-Είσαι λίγο ανήσυχος ή μου φαίνεται; Η μητέρα σου είναι με τον Edward και έχουν πάει για περίπατο, γιατί ο αδερφός σου πρέπει να φτιάξει ένα φυτολόγιο. Είχα... λίγη δουλειά και είπε να με βοηθήσει. Μπορείς να μου πεις εμένα... τι συμβαίνει... κάπως θα μπορούσα να βοηθήσω. του είπε ήρεμα και κάθησε αναπαυτικά στην καρέκλα του. 

-Συνήθως... για τέτοια θέματα, μιλούσα με την μαμά... 

-Το γνωρίζω... και φυσικά... γνωρίζω τι λέτε. Ξέρεις η μητέρα σου δεν ξέρει τόσα πολλά όσα σου δίνει την εντύπωση. Μου ζητά συχνά βοήθεια... Λοιπόν; Ποιο είναι το πρόβλημα; 

-Έτσι και αλλιώς... θα το συζητούσε πρώτα μαζί σου... πριν δεχθεί... είπε ο Clemens και πλησίασε τον Thomas. 

-Πάντα συζητώ μαζί της... δεν έχουμε μυστικά ξέρεις... 

Ο Clemens κάθεται απέναντί του. 

-Εκείνη άλλα μου είχε πει... λέει και σηκώνει το φρύδι του. 

-Αυτά ήταν... πριν παντρευτούμε... και πριν σε γεννήσει. Πες μου, τι σε απασχολεί; 

-Θέλω να αδειάσετε το σπίτι για το Σαββατοκύριακο, λέει ήρεμα και κοιτάζει το γραφείο αδιάφορα. 

-Όταν λες αδειάσουμε τι εννοείς; Θα κάνεις κάποιο πάρτι και θες να μαζέψουμε τα έπιπλα; Αυτό είναι όλο; λέει ανακουφισμένος ο Thomas.