¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Ψιχάλες άρχισαν να πέφτουν καθώς νύχτωνε. Τα μαλλιά της είχαν πέσει στο πρόσωπό της καθώς φυσούσε. Εκείνος την παρατηρούσε από μακριά και σκεφτόταν αυτό που μόλις άκουσε. Κέντρο αποκατάστασης... Όχι δεν φαινόταν ότι είχε κάποιο πρόβλημα, έδειχνε ενθουσιασμένη και γεμάτη ενέργεια συνεχώς. Άρχισε να μετανιώνει, αλλά μετά σκέφτηκε πως, αν εκείνη δεν ήθελε, δεν θα συμμετείχε σε όλο αυτό. Εξάλλου, ήξερε και η ίδια ότι, όταν στο τέλος εκείνης της βδομάδας, θα ήταν όλα όπως πριν. Όμως θα είναι όλα όπως πριν και για εκείνον; Συνέχισε το τσιγάρο του και όταν το τελείωσε πλησίασε κοντά της. Πέρασε τα χέρια του γύρω της και στάθηκε πίσω της.
-Ίσως ήρθε η ώρα να φύγουμε... της είπε ήρεμα
Εκείνη πήρε μια βαθιά εισπνοή.
Προχώρησαν αμίλητοι στο δρόμο και περπατούσαν καθώς έβρεχε. Εκείνη ήταν κάτω από την ομπρέλα που κρατούσε εκείνος. Το μυαλό τους ήταν στην διαδρομή προς στο σπίτι, ένιωθαν και οι δυο κουρασμένοι. Η Angela έβγαλε τα ρούχα της και στάθηκε στο κρεβάτι κοιτάζοντας το παράθυρο. Ο Thomas άναψε το τζάκι και την παρατηρούσε. Στην πλάτη της πρόσεξε σημάδια από το σουτιέν που μάζευε το στήθος της.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Δίπλα της ήταν ένα μαύρο νυχτικό, φαινόταν πως δεν είχε την διάθεση να φορέσει τα ρούχα της καθώς έβλεπε την βροχή να ξεκινά να δυναμώνει. Ο Thomas ξεροκατάπιε και αποφάσισε να την πλησιάσει.
-Μπορώ; ρώτησε κάνοντας ένα νεύμα για να καθίσει δίπλα της. Εκείνη αγκάλιασε το σώμα της και ξάπλωσε στο κρεβάτι. Κάθισε στην γωνία του κρεβατιού. Πρόσεξε το ροζ μεταξωτό εσώρουχο με την μαύρη δαντέλα.
