𝗖𝗥𝗨𝗦𝗛 👽💛 | ONHOLD

04 කොටස

අහල පහල හැම ගෙදරකම වගේ වෙසක් කූඩු එල්ලලා ලයිට්ස් වැල් පත්තු කරල වෙසක් අසිරිය විදිනවා. මටනම් ඉතිම් ඔය මොකුත් අදාල නැ දවස තිස්සෙම කාමරේ. ලමිස්සි වgay.. eww...
ඉස්සර පොඩිකාලේනම් සියා එක්ක එකතුවෙලා වෙසක් කූඩු හදනවා. සියා තමා හදලා දෙන්නෙ මන් ඉතිම් අලවන්න උදව් වෙනවා. පුන්චි කාලේ ඔවා අමුතු දේවල්නේ. ඒ කාලේ ඒ දේවල් ගැන හරිම interesting. බලන් ඉන්න ආස හිතෙනවා. ඒ උනාට ලොකු වෙද්දි හැමදේම ගැන තියන ආසාව ටික ටික නැති වෙනවා. ආසාවක් සන්කීර්ණ වෙනවා. පුන්චිකාලේ සතුටු වෙච්ච දේවල් වලින් සතුටු වෙන්න බැ කියල හිතෙනවා. ඒවා මදි වගේ හිතෙනවා..
ඒත් ඇත්තටම එහෙම නෙවේ සතුටු වෙන්න ලොකු ලොකු දේවල් ඔනේ නැ. අපි හැමෝගෙම ඇග ඇතුලෙ ඉන්නවා පොඩි ලමයෙක්. සතුටින් ඉන්නනම් ඒ පොඩි ලමයව සතුටු කරන්න විතරයි ඕන.. හැබැයි ඒක කියන තරම් ලේසිත් නැ. අන්තෙටම වැටිලා දුක් විදපු කාලේ මම තේරුම්ගත්ත දෙයක් තමයි. අපේ ඇග ඇතුලේ ඉන්න පොඩි ලමයා බිදිලනම් අපිත් ඉබේම බිදෙනවා කියන එක. වේදනාකාරී සිදුවීම්වලින් මුලින්ම බිදෙන්නෙ අපි නෙවෙයි අපි ඇතුලේ ඉන්න පොඩි ලමයව. අපි අපිව හීල් කරගන්නනම් මුලින්ම කරන්න ඔනෙ ඒ පොඩි දරුවව ආදරෙන් බලාගන්න එක. එයා සතුටු වෙන දේවල් කරන එක.. අපි අපිවම බලාගන්න ඔනේ...ලේසි වගේ පෙනුනට ඇත්තටම ඒක එහෙම ලෙසි නැ.

"ඒ පොඩි දරුවගේ හීන, කැඩිච්ච පාට කුරුවලිම් පිරිලනම් එයාට අලුත් පාට කුරු ගෙනත් දුන්නට වැඩක් නැ. එයාට ගෙනත් දෙන්න ඔනේ අලුත් මැන්ඩෙලා බුක් එකක්. එතකොට සමහරවිට එයා තේරුම් ගනීවී කැඩිච්ච පාට කූරුවලිනුත් තාමත් පාට වෙනවා කියල..
එයා එයාගේ හීන ආයෙත් පාට කරන්න ඉගන ගනිවි.."

කොහොම උනත් මමනම් කියන්නෙ ලමයි එක්ක ගණුදෙණු කරද්දි පුදුම තරම් පරිස්සම් වෙන්න ඔනේ. මොකද පුංචි කාලේ ඔලුවට යන දේවල් ගලේ කොටපු අකුරු වගේ. ලමයින්ට දේවල් ලේසියෙන් අමතක වෙන්නෙ නැ.
ලමයෙක් බිදුණොත් බිදුනම තමයි.. මහ මනුස්සයෙක් බිදෙනවට වඩා ලමයෙක් බිදෙන එක බයානකයි..
අන්තිමට ඒ ලමයා ලොකු වෙන්නෙ, ලොකු trauma එකක් එක්ක..සමහරවිට ඒ ගැන කවදාවත්ම එයගේ දෙමොපියෝ දැනගන්න එකක් නැ. ඒ ලමයා තනියම විදවයි, එහෙමත් නැත්නම් මොකක් හරි දරුණු හිත් රිදීමකින් පස්සෙ හේතු නොකියාම යන්නම යයි..