💚BİRİCİK VARİSİM🖤

25.Bölüm

Mattheo: sana anlatacağım ve hatta zihnime girmene bile izin vereceğim. Yeter ki inan ve gerçekleri gör

Emma: uzatma lütfen

Derin nefes aldı ve göz temasını bitirip yere bakarak

Mattheo: çocukların doğduğu gün. Hastaneden eve geldiğimiz gece abim beni çagırmıştı. Hatırlıyor musun?

Kafamı evet anlamında sallamıştım. Zaten o geceden sonra bana kötü davranmaya başlamıştı

Mattheo: beni tehdit etti. Seni kendimden soğutmamı istedi. Yoksa sana da maria'ya da zarar verecekti. Sana söylemeyi aklımın bir yerine not etmiştim. Sana soylemeyecek kadar da aptal değildim. Ama o da bana inanacak kadar aptal değildi. Sana olan aşkımı gözlerimde gördüğünü söyledi. Ve sizin üzerinize yemin ettirdi.. ondan sonra sana olabildiğince soğuk davranmaya çalıştım yine de yapamıyordum. Onun planında senin kendi kendine gideceğin vardı. Ama sen gitmeyince bu sefer kendisi kovacağını söyledi. Seni evden kovduğu gün draco'nun oraya gelmesi tesadüf değildi. Seni alıp kendi evine götürmesini ben söyledim. O gün marco'yu da alıp onlara lucius ile konuşmaya gidecektik. Bende marco'yu alıp kaçman için bir fırsat vermiştim. Yerinizi önceden de biliyordum ama onlarin öğrenmemesi için elimden geleni yapıyordum. Sana çok aşığım ben emma. Lütfen affet beni. Eskisi gibi sev. Beni seven tek kişiydin sen. Artık beni seven kimse kalmadı. Hani bazen diyordun ya ikimizi de seven kimse yok yaralarımızı saran yok bari biz birbirimizin yarasını saralım.
Aslında oyle değil emma. Seni seven bir sürü kişi vardı ve farkında değildin..
Ama ben kimsesizdim. Bir annem bir babam yoktu. Abim sadece çıkarları için kullanırdı. Sen ciddi anlamda beni sevdin. Ve bunu hissettirdin
Paragraf baya uzun oldu farkindayim nasil yazdim ben bole sasirdim xhakxhs

Ne diyecegimi şaşırmış hâldeydim. Ondan asla böyle bir şey beklemezdim

Gözleri ciddi anlamda dolmuştu ve bu beni de etkiliyordu

Mattheo: lütfen. Bize son bir şans ver. Yemin ederim eskisi gibi olmayacak. Ben değiştim. Yemin ederim değiştim ben.

Emma: ne diyecegimi bilmiyorum.

Mattheo: inanmıyorsan draco'ya sor. Veya zihnime gir. Zaten draco'nun sana bahs etmemesini de ben söyledim.

Bu duyduklarımdan sonda bir şans verebilir miydim ona?

Ya da denemeli miydim?

Yavru kediden farkı olmayan gözleri dolunca benim içim acıyordu.

Ama o 7 yıl boyunca yeterince sürünmüştü degil mi?

Emma: bilmiyorum. Bir yanım vermek istiyor ama diğer yanım..
Korkuyor..

Mattheo: korkma.. benden korkma. Lütfen. Bağır döv içini dök ama benden korkma. Onun gibi olmak istemiyorum ben. Benden korktuğunu söyleme.

Gözlerinin içinde ki yoğun pişmanlık duygusunu görebiliyordum

Mattheo: beni sevmesen bile.. en azindan çocuklar için izin ver. Marco ile barışmaya çalışayım. Maria'yı geç de olsa mutlu edebileyim. 7 yılın yaralarinı kapatayım.

Emma: peki..

Mattheo: p-peki derken?

Emma: çocuklarımın yarasını kapat. Babalari olarak 7 yıldır yerine getirmediğin görevini yerine getir.

Mattheo: peki sen? Sen affettin mi beni?

Emma: bilmiyorum mattheo.

Mattheo: tamam.. zorlamıyorum.

Emma: bende belki ilerde sana güvenirsem kendi açtığın yaraları kapatmana izin veririm. Ama şimdi olmaz bu

Mattheo: çok teşekkür ederim..

Nasildi günun son bolümü? Umarim güzeldi. Benim moralim biraz bozukta (favori hocam okuldan gitmis..)💚💚💚💚