The Buried Lies Of Rain

Kabanata 4 - Love Books

[Kabanata 4]

Note: Nag karoon po ng Sobrang laking Problema. Nag karoon ng Problema ang Wattpad o Ang Tablet. Hindi ko alam kung alin man dun pero dahil doon ay Hindi ako naka pag Update agad.

Maraming Salamat sa Pag i-intay. Magandang Gabi Sa lahat ng aking mang-babasa!. Enjoy!.

'Continuation Of Flash back'

'Valerie's POV'

Nandito kami ngayon sa Hospital. Nanginginig kami sa Takot. Umuwi narin Si Mama ng Ma-aga ng Malaman niya ang nangyari. Kanina pa ako hindi ma-pakali Wala akong ginawa kundi Mag lakad-lakad habang hinaantay ang Pag labas ng Doktor.

Lagi kong inaalala kung sino ang gustong kumuha Sakin ang alam ko lang ay Ang Mata niya na kulay barde sigurado ako na Hindi siya Taga rito sa Pilipinas. At ang Ang Baril niya na iniwan niya Mismo sa harap namin. Sigurado Akong Hindi kami Ligtas Ngayon dito.

"Liam, Len!. Nasan si Blaire?!" Nag-aalala niyang tanong.

"A-ayos lang po siya,N-nawalan lang po siya ng malay Kanina"

"Ano bang nangyari?" Tanong ulit Ni Tito Oscar

(Earlier)

"Blaire!" Halos sabay naming sigaw ni Liam.

Itinutok niya ang Baril Kay Blaire hindi ako maka galaw parang na-ninigas ang mga Paa ko.

Kailangan ako ng kaibigan ko Ngayon.

Akmang ipuputok niya na Sana ang Baril ng Biglang May tumulak Kay Blaire at Humarang si...

Alora

Hindi!, Hindi!

Agad tumakbo ang Lalaking naka Black naka takip ang mukha niya Mata niya lang ang Nakita ko. Iniwan niya sa Harap namin ang Baril na ginamit niya.

Nakita ko si Liam umiiyak at parang Hindi rin alam ang Gagawin. Yakap yakap niya ang Kapatid niyang naka handusay sa Sahig At Walang malay.

Tumakbo ako papunta Kay Alora na nali-ligo sa Sarili niyang dugo. Tinamaan siya sa Ulo niya. Hindi ko siya kayang tignan pero parang may sariling isip ang Katawan ko at niyakap niya ng mahigpit.

Bata pa siya bakit, bakit kinuha na agad siya?

"A-ate L-len, E-eto Sayo n-na l-lang" Sabi niya at inabot sa akin Ang Teddy Bear niya. Dahilan pa mas Lalong Akong umiyak. "T-tahan na A-ate. A-ayos lang Alora" Dag-dag niya pa.

"M-mahal na Mahal ka ng ate, Wag ka umalis lumaban ka" Sabi ko. Ngumiti naman siya para pagaanin ang Loob ko pero parang Hindi yun ang nangyari. Mas lalong Bumigat ang pakiramdam ko. Hindi ko kakayanin 'to. Minsan na 'kong nawalan ng Mahal sa Buhay ayoko na ulit na mangyari yun. Alam kong ngayon ko palang na kilala si Alora pero kahit Ganon Bata parin siya. Na-awa ako sakanya. Gusto ko siyang tulungan, pero pano mangyayari yun kung Ngayon pa lang ay parang Wala ng Pag-asa?

Agad Akong tumakbo pa punta sa Bahay at nag dial ng number na '911' eto lang ang tinuturong number Sakin ni Mama kung may Panganib, o Kailangan ko ng tulong, o hindi kaya ay may Aksidenteng tulad nito. Wala pang ilang Segundo ay sumagot na Ang nasa kabilang linya. Agad Kong sinabi kong ano ang nangyari at kung nasaan kami. Hindi ma tigil ang pag-agos ng Luha Ani mo'y wala ng bukas kung mag unahan sa pag- bagsak.Pinatay niya na Ang tawag lumabas ulit ako para tignan kung ano na Ang nangyayari sa Labas. Nakita ko si Alora na nag hihingalo. Lumapit ako ulit sa kanya.

Ngumiti siya sakin. Alam kong mahihirapan na siya at anumang Oras ay pwede na siyang mawala dito... Sa Mundo. "M-magiging maayos din ang L-lahat" Sabi ko. "Lumaban ka lang" Dagdag ko pa at Niyakap siya Ulit. Ilang minuto lang ay Narinig ko na ang Alingaw-ngaw ng Ambulansiya. "Nandiyan na Sila, Lumaban ka, ha. Wag mo kong Iwan. Mag tatampo ako" Sabi ko. Masakit para Sakin na nikikita ko siyang nahihirapan Hindi ko man siya Kilala alam kong mabait siyang Bata.