[Unicode]
သိပ်ကိုမွန်းကြပ်လွန်းတယ် ဒီလောက်ခက်ခဲအောင်ဘာတွေများလုပ်ခဲ့မိတာလဲ
"မင်းဘယ်လိုစိတ်မျိုးနဲ့ ဒီလိုလုပ်ရပ်ရတာလဲကွာ"
"နွယ်လေ..."
"မင်းငါ့ကိုမချစ်တော့ဘူးဆိုတာ ဘာစကားလဲ"
"နွယ် တကယ်တောင်းပန်ပါတယ် တကယ်မချစ်နိုင်တော့လို့ပါ"
"တော်စမ်း နွယ်...
ငါမင်းကိုမသင်္ကာဖြစ်နေတာကြာပြီ မင်းမူပျက်နေတာ ပြော...ပြောစမ်း....အဲ့ဒီမိန်းမကြောင့်လား ဟန်...."
မောင်ကကျွန်မ၏လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကိုကိုင်၍တစ်ကိုယ်လုံးရမ်းခါသွားအောင် ဆွဲခါလိုက်သည်။
"မင်းဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲနွယ်...
ငါဘာတွေများမှားသွားလို့ မင်းက မင်းလိုမျိုး မိန်းမတစ်ယောက်ကိုချစ်မိရတာလဲ မင်းစိတ်ကစားတယ်ဆိုလဲတော်ရုံပဲကောင်းမယ်နွယ်"
"နွယ် စိတ်ကစားနေတာမဟုတ်ဘူးမောင် ပြီးတော့ နွယ်အသက်အရွယ်က စိတ်ကစားနေတဲ့မိန်းမငယ်လေးလဲမဟုတ်ဘူး"
"နွယ်ရယ် မောင် တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ မောင်ဘာမှားခဲ့လဲဆိုတာမသိပေမဲ့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါကွာ မောင်တောင်းပန်ပါတယ် မောင့်ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့နွယ်ရယ်..."
မောင်နဲ့ကျွန်မက မေမေမိတ်ဆက်ပေးလို့ဆုံခဲ့ကြပြီး မေမေသူငယ်ချင်းရဲ့သားလဲဖြစ် အိမ်ကိုအမြဲတံခါးမရှိ ဓါးမရှိဝင်ထွက်နေကျ။ မေမေကလဲနဂိုထဲကမောင့်ကိုမျက်စိကျနေတော့ ကျွန်မနဲ့သူရင်းနှီးပြီးလပိုင်းလောက်အကြာမှာ သူဘက်ကဖွင့်ပြောလာတာနဲ့ ကျွန်မရဲ့ ပထမဆုံး ရည်းစားထားတဲ့အချိန်လည်းဖြစ်တာကြောင့်...အဲ့တုန်းကတော့ရင်ခုန်ခဲ့မိတယ် ချစ်ခဲ့မိတယ် ဒါမဲ့အခုတော့မဟုတ်တော့ဘူး...။
မောင့်ကကျွန်မကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ထားပီးငိုနေခဲ့တယ် မောင့်မျက်ရည်ပူနွေးနွေးတွေက ကျွန်မပခုံးကိုစိုရွဲသွားစေခဲ့တယ်
ဘာလို့များလဲ မောင်ဒီလောက်ငိုယိုပီးတောင်းပန်နေတာကို ငါဘာလို့သွေးအေးနေမိတာလဲ ငါတကယ်မောင့်ကိုလက်လွှတ်ဖို့အဆင့်သင့်ဖြစ်နေခဲ့တာလား
ဒါဆို ဒါက ဘယ်တုန်းကဖြစ်မလဲ မမကိုချစ်မိတုန်းကလား...
အင်း....သူမကိုချစ်မိတာကစတွေ့ထဲကပဲမဟုတ်လား
