Uni
ဆူးခက်အချိန်ကြည့်တော့1နာရီနီးပါးပင်ဖြစ်နေပြီလေ
"ဟိုကိုအရောက်ပြန်ရမယ်"
အပြန်မှာ Taxi နဲ့သာပြန်ခဲ့သည်မို့ဘယ်လောက်မှမကြာ ပဲဆူးခက်အိမ်ရောက်သွားလေသည်။လွယ်အိတ်ယူပြီးေကျာင်းသို့ပြန်သွားသည့်အချိန်သည်ကား3နာရီထိုးဖို့ 10မိနစ်ခဏနေလျှင်ကျောင်းလွှတ်တော့မည်လေ။
ကျောင်း၀န်းထဲကို၀င်သွားကာ ဆရာမကြီးရုံးခန်းကိုဉီးတည်သွားလေသည်။
"ဆရာမကြီး၀င်ခွင့်ပြုပါ"
"အေးအေးပြန်လာပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့ ဒီမှာဆရာမကြီးမှာလိုက်တဲ့ပစ္စည်း"
ဆရာမကြီးကိုသာပစ္စည်းပေးတာမျက်လုံးကဟိုကြည့်ဒီကြည့်မို့ ဆရာမကြီးဟာရိပ်မိလေသည်။
"အေးအေးကျေးဇူးကွယ် နင့်ဆရာမက G-1မှာသွားချေ"
ထို့နောက်ဆူးခက်ဟာပြုံးစိစိဖြင့်သွားလေသည်။G-1အခန်းထဲမ၀င်သေးပဲ နဲ့နံရံကိုမှီကာ သူ၏ချစ်ရသောအမျိုးသမီးအားကြည့်တာ အမောဖြေနေလေသည်။ ကလေးတွေကိုကဗျာသင်ပေးနေသည်ကားချစ်စရာ။ ၀တီဟာဆူးခက်ကိုမြင်တော့ပြုံးလေသည်။ဆူးခက်ဟာလဲ လက်ဖြင့်တာ့တာလှမ်းပြရင်းငေးနေလေသည်။
"ဒီဟာကိုရေးမယ် ရေးလို့မပြီးရင်အိမ်ပေးမပြန်ဘူး"
ထိုအခါကလေးများဟာစာကိုအသည်းအသန်ရေးကြသည်။
"၀င်ခဲ့လေ ဆူးခက်မောင်"
ခွင့်ပြုချက်ရမှသာလျှင်ဆူးခက်ဟာအခန်းထဲသို့၀င်သွားပြီးထိုင်နေလေသည်။ဆူးခက်ဟာကောင်းကောင်းထိုင်မနေ ကလေးတွေကိုလိုက်စနေလေသည်။
"မောင်..ကလေးတွေစာရေးနေတာလေလိုက်မစနဲ့"
"ဟဲဟဲ"
"မုန့်ရောမုန့်မုန့်"
"ဟာသွားပြီပါမလာဘူးမေ့လာပြီ"
ဆူးခက်စိတ်ထဲ၌သာပြောမိသည်။
"ဟင်. ဟဲဟဲ"
အစောကတော့ဒီအတိုင်းလှောင်သလိုရယ်ပြီးခုတစ်ခါရယ်သည်မှာတော့ နွယ့်ကိုကြောက်လို့ ရီပြီးချော့ခြင်းပါ။
"ဟဲဟဲပဲလုပ်နေတော့မှာလား"
"ဟိုလေမောင်... မောင်..ပါမလာဘူးနွယ်ရဲ့"
YOU ARE READING
ချစ်ရပါသောနွယ်
Romanceဆူးခက်များနှင့်ပြည့်နှက်နေသည့် ဆူးခက်မောင်ကို ၀တီနွယ်ဟာသူ၏ သံယောဇဉ်အချစ်နွယ်များဖြင့်အကြောက်လန့်မရှိရစ်ပတ်လွန်းခဲ့တယ်။ U+Z
