"Love is forever" the last part I typed in my story.
Napabuntong-hininga ako sa mga tinype 'ko. Totoo bang naniniwala ako sa forever?
Nagfake laugh lang ako sa naiisip ko. Well, it's just a story. No big deal, tutal 'yan ang gusto nang karamihan. FOREVER.
But mostly, mas gusto nila ang LOVE than FOREVER.
Malamang, if you don't have LOVE, you will not reach the forever.
Dumukdok ako sa table ko at bigla-bigla nalang tumulo ang luha'ko.
Love is sucks.
Mas lalo akong napahagulgol when I reminisce about him.
I wiped my tears then sat down in my bed, nakasandal pa ako sa wall at inopen ko laptop ko.
My friends is trying to contact me, email me. They don't need to do that, okay naman ako.
Wala pa sa isip ko ang magsuicide.
--
We met since I'm highschool student and he is college student naman. How?
Because of his friend and also my friend. Dati, naiinis ako sakanya dahil hiyang-hiya ako. Palagi nya akong inaasar, iniinis, at minsan naman sobrang nakakaimbyerna sya.
Kasi napakadaldal nya, ni wala pang 5 minutes e dadaldal na sya. Dada ng dada minsan wala ng sense.
Pero habang nagtatagal Im starting to enjoy him. Natutuwa ako sa mga kwento nya at nasisiyahan ako sa presence nya.
Lagi ko na syang hinahanap, tinetext, tinatawagn, chinachat. Hindi ko namalayan na nahulog na pala ako sakanya.
Inlove ako sakanya halos ng dalawang taon, nagcollege na nga ako at 3rd year college sya.
Sobrang saya ko na magkaschoolmate kami kaya minsan sabay kami kumakain at sinusundo at hinahatid sa building ko para ayain maglunch at makausap ako.
Sobrang tuwang-tuwa ako kahit ganon lang effort nya, feeling ko special akong babae.
Aminado akong hindi ako kagandahan kaya siguro minsan hindi ko nararanasan ito.
Bakit kapag maganda? Todo effort pero kapag hindi,ayos lang kahit yung effort mo sakanya ay itext sya.
Hindi naman kasi sa text at date nabibilang yung pagmamahal diba? They're so stupid.
So back to our senses, hanggang sa lumelevel up kami. Araw-araw na nya yata ako binibisita sa bahay namin, sundo at hatid pa rin.
Nakilala nya ang pamilya 'ko at nakilala ko na rin ang pamilya nya. Naging close sila sa isa't-isa, kaya minsan every occasion ay pumupunta sila sa bahay namin at maghahanda.
Minsan pa nga ay kapag nag-aaway kami, ang pamilya ko or niya ay maging daan para magkabati kami
Dumaan ang ilang taon ay palagi parin kaming magkasama. Parang magbestfriend.
Niyakap ko ito nang makita ko sya sa harap at pinapanuod na grumaduate na sya. Sobrang saya ko para sakanya pero nalungkot dahil siguro kapag may trabaho na sya ay maisipan nyang lumayo sakin dahil makakahanap sya ng iba.
"Picture tayo!" Sabi ko sakanya. Nakangiti syang lumapit sakin at nagulat na lamang ako nang bigla nalang nya dinampi ang labi nya sa labi ko.
Kaya napatigil ang mundo 'ko at napatulala.
"Thank you." He said. I'm breathless and speechless at the same time
That time I feel that I'm in Heaven. I bit my lowerlip and look to his eyes.
