May isang batang nakaupo sa swing mag-isa at her black hair swaying dahil sa dulot ng hangin.
Walang kaestu-estudyante sa lumang parke, kaya malungkot ang batang babae sapagkat simula nung umuwi sila sa Pilipinas ay hindi pa ito nagkakaroon ng kaibigan.
Saktong habang nasa swing sya ay may nakapansin sakanyang isang lalaki na may katangkaran at mukhang 15 years old na may hawak pa itong DLSR.
Nang mapatingin ito sa bata ay nanliit pa mata nito para matingnan mabuti. Mabilis syang lumapit sa bata.
Pero mukhang hindi ito napansin ng bata dahil sa malalim ng pag-iisip.
So he decided to make kalabit her, sa una hindi pa ito napansin at sa pangalawa ay napatingin sya rito.
Dahil sa gulat ay nahulog ito sa swing at napaupo sa buhanginan.
"Are you okay?" He asked at iniabot nya ang kamay nya sa bata.
Napatulala ang bata sa kamay nito. Iniisip nya kung tatanggapin nya ito o iiwasan.
Dahil sa mabuting bata sya pinanindigan nya na "don't talk to strangers" na sabi ng mama nya.
Pinagpagan nya ang pwetan nya at tatalikod na sana kaya lang pinigilan sya ng lalaki. "Sorry, kung nagulat ka." Sabi nito at yumuko sa harap ng bata.
Inirapan lang sya ng bata kaya napatawa ang lalaki.
Sinamaan sya ng tingin ng batang babae dahil sa pagtawa nito. Ano ba ang nakakatawa? Tanong nya sa isip nya habang pinagmamasdan ang lalaki.
Napatigil ang lalaki nang malaman nyang nakatingin ito sakanya. "For your information kuya,I don't talk to strangers" pagtataray ng batang babae.
Napatango nalang ang lalaki. "Sabi rin ng mommy ko sakin ganyan, pero inis na inis sya nun kasi wala akong kaibigan" natatawang sabi nung batang lalaki habang inaalala iyon.
Napailing na lamang ang babae sa inasta nya. Nababaliw na ba to?
"By the way, I'm Brandon Cho, half korean ako. Can we be friends?" Tanong nya.
"Kakasabi ko lang p--" hindi naituloy ang sasabihin nung batang babae nang inilagay ang pointing finger nya sa labi nito at nagsasabing tumahimik ito.
"Yaan mo, hindi ako masamang tao. Saka bakit ka nandito mag-isa? Dun ka dapat sa bagong park, mas maraming bata"
Umiling ang bata at biglang nalungkot ang mukha nito.
"Ayoko po dun. Masyadong maingay at magulo. Hindi po ako masyadong makakapag-isip ng maayos" and a faint smile formed on her lips.
Napakunot naman ang noo ni Brandon sa pinagsasabi ng bata "diba dapat ganon ang bata para sa katulad mong 8 years old or 7 years old? Gusto nyo mag-laro" .
Napahinto sila sa slide at umupo sa dulo nito na magkatabi pa sila.
"Hindi lahat kuya Brandon. I hate talking to them, I feel like they're useless, wrecker, bad influence and many more" nakita ng lalaki na may hawak-hawak pa itong libro na pang-bata lang talaga ang nakakabasa nito.
"Hindi naman lahat, hindi ko alam but in your young age. How did you know that? Paano mo nalaman mga yan?" Napa-"tch" ang bata at napairap ito.
He chuckled and pinched her cheeks. "Ganon ang karaniwang sagot ng iba kong ate. Kaya ganon na rin tingin ko sakanila"
"Kaya simula noon pa, wala akong kaibigan, isa lang dati pero nawala na sya. Hindi ko na alam 'kung saan nagpunta" sabi nya habang pinaglalaruan nya ang kanyang mga daliri.
