Halooo geldim geri canlarım şey üşenmiş olabilirim azıcık ama neyse canımda zaten çoooook sıkılıyor.
Hem bu arada Sophia'nın ismini görünüşünü değiştiriyorum.
İsmi Ava görünüşü:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Hem masum hem puşt tipi var)
Yeni okurlarım bõyle görecek ama diyer kısım bu şekliyle devam
Neyse ben bulumu sizlere sunam umarım beyenirsiniz iyi okumalar dilerim.
Vox~
Bunu bana nasıl yapabilmişti yaşadığımız onca şeyden sonra onu yürekten sevmiştim ama onun için sadece bir eğlenceden ibaretmişim. Ciddi bişeyler beklemem aptallıktı zaten, düşman her zaman düşman kalacaktı.
Vişnem bu sefer tatlı gelmişti tadı ama bilmiyormuydum ki içinde bir kurt olduğunu yine kanmış madur kalmıştım. İkinci defa vişnem beni yanıltmıştı.
Otelden çıkarak Vee's tower'a elektirik direklerinde cızıltı sesi çıkatarak ilerliyordum. Niye sevgime sahip çįkamadım onu o gece itseydim bunların hiç biri yaşanmazdı.
Keşke Val hayla burda olsaydıda ondan özür dileyebilsem boş biri için ondan vazgeçtim. Keşke onunla hayla olabilsemde oda hiç kırılmasaydı.
Ben pişmanlıklarımla ilerlerken çokta varmıştı. Yere normal halimle inerken kapıya doğru ilerledim. Derin bir nefes alıp kapıyı açtım kibir ve ego bulunduran gülümsememle içeriye girince herkes bakakalmıştı. Kaç zamandır girmedim bu kata doğaldı şaşkın gözlerle bakmaları.
Gri saçlı orta boylu bir çalışanım yanıma geldi.
"Efendim ofisinizde birisi sizi bekliyor."
Birisi demesinden şaşırmıştım normalde görüşmek isteyen kişinin ismi söylenirdi ama bu sefer isim yoktu.
"Kimmiş o misafir?"
(Allah Allah kim bu acaba?🤔)
"İsmini vermememi istedi ama sizin çok iyi tanıdığınız birisi yukarıda sizi bekliyor bence bekletmeyin."
Derin bi iç çekip asansöre doğru yürüdüm tuşa basarak gelmesini bekledim. Sinirli mi üzgün mü bilmesemde dışarıya vurarak imajımı bozamazdım.
Asansörün kapıları açıldığında bir ayağımla içeriye adım attım ve girdim. Gideceğim katın düymesine bastım, kapının kapanmasını izlediğimde yukarı doğru çıktım. Kimin neden beklediğini bilmesemde merakıma yenik düşerek bakacaktım en fazla ne olabilirsi ki Valentino dirilecek değil ya.
Asansörün kapıları yeniden açıldığında dışarıya çıktım. Ofisime doğru gidiyordu. Kapıyı açtığımda benim sandalyemi kedi balıkların olduğu akvaryuma -kapının zıt tarafı- dönük olduğunu görünce şaşırdım kimse benim sandalyeme oturasack kadar yürekli değildi.
