Bende Gelsem Sevgilim

4. Bölüm

Ertesi gün erkenden kalktım. Çok heyecanlıydım. Cem beni istemeye gelecekti hala inanamıyorum. Babam işi olduğu için evden çıktı. Bizde annemle evi düzenlemeye ve hazırlamaya başladık. Heyecandan Ölecektim.
***
En sonunda akşam oldu ve babam eve geldi. Ardından da Cem ve ailesi eve geldiler. Kapıyı açtım ve "Hoşgeldiniz" dedim güler yüzle. Annesi beni baştan aşağı süzdü. Rahatsız olmuştum ama ne diyebilirdim ki? Toz pembe taşlı bir elbise gitmiştim. Saçlarımı dağınık topuz yaptım ve babetlerimi giymiştim. En sonunda içeri aldım onları. Oturdular. Hep birlikte konuşup tanışıyorlardı. Cem'e bakıyordum. Cem'in yüzü pancar gibi olmuştu. Ben kendi yüzümü bile tahmin edemiyorum. Cem olacak bu iş edasıyla bana baktı. Bende gülümsedim. Aileler konuşurken biz diken üstünde gibi duruyorduk. Onlar konuşurken biz Cem'le birlikte yan yana birleştik. Cem "Çok heyecanlıyım. İnşallah olur." Bense cümlelerimi toparlayamadığımdan endişeli olarak gülümsedim. Bize seslendiler ve bizde tekrar yanlarına geldik. Annem benim kulağıma "Hadi kızım kahveleri yapmaya başla." Dedi ve kahveleri yapmak için mutfağa gidecektim ki eteğim sandalyeye sıkıştı. Tam o sırada Cem'in annesi Gülnihal Teyze ' nin telefonu çaldı ve acele ile koridora gitti. Bende mutfağa yöneldim. kahveleri sessiz yapmaya başladım. Benim mutfakta olduğumu hissetmemişti bile. Birden sesleri benim duyacağım şekilde yükseldi ve "Ben bu işi halledeceğim. Merak etmeyin. Elimden geleni yapacağım.......... Sessiz konuşmak zorundayım sahte gelinimin ailesinin beni duymasını istemiyorum" diyerek telefonu kapattı ve içeri gitti. Elim ayağıma dolanmıştı. Ne yapacağımı bilemedim. Kahve olmuştu ellerim titreyerek fincanlara koydum. Tepsi ile birlikte içeri girdim. Yüzüm bembeyaz olmuştu. Cem "İyi misin?" Diye sordu ona cevap vermedim bile. Kahveleri herkese verdim ve oturdum. Titriyordum. Cem'in babası kahvesinden bir yudum alarak "Evet gelelim sebebi ziyaretimize. Çocuklar küçüklükten beri birbirlerini tanımışlar sevmişler. Allah'ın emri Peygamberin kabriyle kızınızı oğlumuza istiyoruz" dedi. Babam bana bakarak "Bana söz düşmez. Hayal sen ne düşünüyorsun?" Dedi. Ben Cem'e baktım. Cem bana gülümsüyordu. Yüzü çok güzeldi.... Birde annesine baktım yere bakıyordu. Gözümden bi yaş düştü. Annesinin telefon konuşmasını hatırladım ve "Hayır istemiyorum" diyerek odama çıktım. Cem'in gülen yüzü solmuştu. Ne olduğunu anlamadı. Babası onu dışarı çıkarttı. Herkes ne olduğunu anlamamıştı. Evlerine gittiler. Babam ve annem odamın kapısına dayandılar. Bense ölmüş gibiydim...