အမုန်းမြို့တံတိုင်း၏အခြားတစ်ဖက်၌

𝐩𝐚𝐫𝐭 𝟐

8years later...

ဝှီးးး~~~

USကနေမြန်မာပြည်သို့လေယာဥ်တစ်စီးဆိုက်ရောက်ခဲ့သည်။ထိုလေယာဥ်ပေါ်မှာလင်္ကာတစ်ယောက်လိုက်ပါလာခဲ့သည်။

"အိုးဟိုး ငါ့ရဲ့ အမိမြေကြီးရေ လွမ်းနေပြီလားကွ...ငါပြန်လာပြီ...ပြီးတော့ ငါ့ရဲ့ တာဝန်တွေကိုလဲ စတင်ရတော့မယ်...အမ်း ဒီချိန်ဆို ဦးကျော်စွာတို့လဲ အလုံအလောက်ပျော်ရွှင်မှုတွေနဲ့ ဘဝကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရလောက်ပြီးပြီပေါ့နော်...အဟက်!!!"

ခြေချတာနဲ့ စတင်ကြိမ်းဝါးလေသော အလင်္ကာရယ်ပါလေ။အသက်20ပြည့်ပြီးပြီဖြစ်သောလင်္ကာက မိန်းကလေးတစ်ဦးပေမဲ့ မိန်းကလေးကဲ့သို့ ဝတ်စားဆင်ယင်မှုမပြုပေ။အမြဲတစေအမဲရောင်နှင့်မီးခိုးရောင်များကိုသာဝတ်ဆင်လေ့ရှိသည်။အလင်္ကာမောင်ဆိုတဲ့လူသားကို အမျိုးသမီးငယ်လေးလို့ မခေါ်ဆိုသင့်ဘဲ အမျိုးသားငယ်ဟုပင်ခေါ်ဆိုလျှင်ပို၍တော်ကာကျလိမ့်မည်။အရပ်ကလည်း 5'10''ဖြင့် မိုးထိုးနေလေသည်။သူ၏ဆွဲဆောင်မှုအရှိဆုံးထဲကတခုကိုပြောပါဆိုလျှင် ထိုအရပ်ကိုပြေးပြီးလက်ညှိုးထိုးရမည်မှာ ဧကန်မှန်ပေသည်။

အလင်္ကာမောင်ရဲ့ မျက်နှာဟာ မေးရိုးသွယ်''မျက်ခုံးမွှေးဟာအနည်းငယ်ထူပြီးတန်းနေကာ နက်မှောင်နေသည်။နှာတံမှာလဲရှည်၍ချွန်ကာနေသည်။တစ်နည်းအားဖြင့်နှာတံစင်းသည်ဟုဆိုရမည်။နားထင်စပ်မှာ မှဲ့အနီလေးတလုံးဟာသူ့ရဲ့ထူးခြားချက်လို လူအများကိုဆွဲဆောင်နေသည်။နှုတ်ခမ်းပါးတို့ကပန်းနုရောင်သန်းနေကာ မျက်လုံးတို့မှာ ဝံပုလွေမျက်လုံးများကဲ့သို့ နက်မှောင်နေကာ ​စူးရှသောအကြည့်များရှိလေသည်။ထိုအကြည့်များကြောင့်ပင် လင်္ကာဟာ မိန်းကလေးနဲ့ယောကျာ်းလေးတွေအကြား ရေပန်းစားပြီးကြိတ်ကြွေစရာtypeမျိုးပင်ဖြစ်သည်။ အမျိုးသားများကပင်အားကျရလောက်တဲ့အထိကို သူ၏ဆွဲဆောင်မှုမှာပြင်းလွန်းသည်။

"Hello...လေးလေး"

"အင်း...သားငယ် အခုလေဆိပ်မှာလား...လေးလေးလာကြိုပါ့မယ်ဆိုတာကို မင်းကတော့လေ အမြဲတဇွတ်ထိုးနဲ့...လေးလေးအိမ်ကိုပဲ တန်းလာနော်...ဘယ်မှလျှောက်မသွားနဲ့...ကြားလား သားငယ်..."