(Unicode)
လမင်းကြီးကိုမျှော်ကြည့်လို့
သက်ဆိုင်သူထံ စကားပါးရင်
သက်ဆိုင်သူကြားနိုင်သတဲ့လေ ...
ဒါဖြင့် လကွယ်ညက တစ်ပါး
ကျန်ညတွေမှာ ကိုယ်ပါးလိုက်တဲ့
စကားလေးတွေ မင်းကြားနိုင်မှာပေါ့ လေ...
မကြားတာလား .. မကြာချင်ယောင်ဆောင်တာလား
ကိုယ်သေချာမသိပေမယ့်
အတူစုံချိန်မှာ မျက်ဝန်းတွေကနေ
နှလုံးသားရဲ့ ချစ်ခြင်းကို
ဖောက်ထွင်းမြင်နိုင်မှာပေါ့လေ ..
ဒါကို မမြင်နိုင်သေးရင်တော့
မင်းကိုယ့်ချစ်ခြင်းတွေကို
လျစ်လျှူရှုနေပြီဆိုတာ မဝင့်မရဲလက်ခံလိုက်ပြီလေ ..
သို့ပေမယ့်လည်း စိတ်အလိုအရ
လမင်းကြီးကို တစ်ဆင့်ခံလို့
သိပ်ချစ်ရကြောင်းတွေ
အမှားစကားပါးနေပါရစေ ...."လမင်းကြီးကိုမျှော်ကြည့်လို့
သက်ဆိုင်သူထံ စကားပါးရင်
သက်ဆိုင်သူကြားနိုင်သတဲ့လေ ...
ဒါဖြင့် လကွယ်ညက တစ်ပါး
ကျန်ညတွေမှာ ကိုယ်ပါးလိုက်တဲ့
စကားလေးတွေ မင်းကြားနိုင်မှာပေါ့ လေ...
♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎♥︎
"ဟေ့ကောင် တက်တက်ပြုတ်မကျစေနဲ့နော်
ပြုတ်ကျရင် ကျိုးမှာ
အောက်မှာမင်းကို ဖမ်းထားပေးမယ့်
သူရဲကောင်းမရှိဘူး"
ဟယ်ချန်းရဲ့အသံဆာဆာကြောင့်
အုတ်တံတိုင်းနံရံကို တွယ်တက်နေတဲ့
ဂျယ်မင်းက နှုတ်ခမ်းတစ်စူစူနဲ့
လှည့်ကြည့်လာပြန်သည်။
"မြန်မြန်တက်ပါကွ"
ဂျယ်မင်းခန္ဓာကိုယ်ကို ပင့်ချီထားသည့်
စီနီယာဒိုယောင်း ဆီက အံ့ကြိတ်သံကြားကာမှ အစောကထိ မျက်လုံးစစ်ခင်းနေကြတဲ့ နှစ်ယောက်က ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။
"ဟေ့ရောင် လက်ကမ်း"
စီနီယာဒိုယောင်း ဂုတ်ပေါ်အတင်းခွတက်ပြီး သနားစရာမျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြည့်လာတဲ့ ဟယ်ချန်းကို ဂျယ်မင်းက
လျှာထုတ်ပြလိုက်သည်။
"မင်းမှမပါဘဲ"
ဂျယ်မင်းစကားကြောင့် ဟယ်ချန်းက
ပါးစပ်အဟောင်းသား။
