"ခက်ထန်"
ရင်ခွင်တို့လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ကျောက်တုံးကောင်က ခြံထဲကိုဝင်လာသည်။သူဘာနဲ့လာတာလည်း စက်ဘီးလည်းမတွေ့ မဟုတ်မှဟိုကနေဒီကိုတန်းလာခဲ့တာများလား
"ခက်ထန် မင်းပြောတော့မလာတော့ဘူးဆို ငါတို့တွေတောင်ပြန်တော့မလို့"
"အာ ဟုတ်တယ် ရင်ခွင်ဦးမေရဲ့အမေကငါ့ကိုသူ့သမီးကိုလာကြိုခိုင်းလိုက်လို့ "
စိုင်းကသူမကိုလိုက်ပို့မလို့စက်ဘီးတောင်ထုတ်နေပြီ အားနာလိုက်တာနော်...
"သြော် အဲ့ဒါဆိုလည်းအတော်ပဲဖြစ်သွားတာပေါ့ခက်ထန်ရာ ငါကခုပဲရင်ခွင့်ကိုလိုက်ပို့တော့မလို့ "
"ငါတို့ပြန်ကြတော့မယ်နော် စိုင်းရေ ဒေါ်လေးရေသမီးတို့ပြန်ကြတော့မယ်နော် နောက်မှအလည်ထပ်လာခဲ့အုန်းမယ်နော်"
"လာခဲ့ပါရှင် အားလုံးကိုမျှော်နေပါ့မယ်"
ခိုင်ကြီးတို့၃ယောက်လည်းခြံထဲကထွက်သွားကြပြီ ရင်ခွင်နဲ့သူပဲ စိုင်းခြံထဲမှာကျန်နေခဲ့သည်။
"နင်စက်ဘီးမယူလာပဲနဲ့ ဘာနဲ့လာတာလည်း"
"စကားများမနေနဲ့နင့်စက်ဘီးငါနင်းသွားရမှာ နောက်ကနေတိတ်တိတ်လေးစီးပြီးလိုက်ခဲ့ "
ရင်ခွင်လည်းဒေါ်လေးနဲ့စိုင်းကိုနှုတ်ဆက်ပြီးသူ့စက်ဘီးနောက်ကနေလိုက်စီးခဲ့သည်။
လပြည့်ညမို့ကောင်းကင်ကြီးတစ်ခုလုံးလင်းထိန်နေသည်။
သူကရင်ခွင့်ကိုစကားတစ်လုံးမှမပြောပဲစက်ဘီးနင်းနေတော့ ရင်ခွင်ကမနေတတ်ပေ။
"လှိုင်း နင်တို့ညနေကဘယ်သွားကြတာလည်း"
"ဖေဖေ့ဘက်ကဆွေမျိုးတွေဆီခနသွားလည်တာ "
"သြော် ငါတို့ဒီနေ့ညအရမ်းပျော်ဖို့ကောင်းတယ်ဟ စိုင်းဒေါ်လေးကလည်းအရမ်းခင်ဖို့ကောင်းတယ် "
"ငါမပါတော့နင်ပိုပျော်နေတယ်မလား"
"မဟုတ်ပါဘူးဟာ သူငယ်ချင်းတွေအကုန်ဆုံမှပိုပျော်ဖို့ကောင်းမှာပေါ့ ငါနင်နဲ့မတည့်တာကမတည့်တာပဲငါ့မှာအဲ့လိုစိတ်ဓာတ်မရှိပါဘူးနော် စိုင်းဒေါ်လေးတောင်နင့်ကိုမေးနေတာ
နင်မပါဘူးလားတဲ့ စိုင်းက...."
YOU ARE READING
ဆုံမှတ်တွေရဲ့အလွန်
Romanceအိမ်ချင်းကပ်ရက်ငယ်ဘဝထဲကသိလာတဲ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်တက္ကသိုလ်ထိတူတူတက်ပြီးကံကြမ္မာဆိုးကြောင့်ခွဲခွာသွားရတဲ့သူတို့နှစ်ဦးအမှတ်မထင်ဘယ်လိုအခြေနေတွေနဲ့ပြန်ဆုံတွေ့ကြပြီးဘာတွေဆက်ဖြစ်သွားမလည်း? ဒီficလေးမှာတော့မင်းသားက red flagဘက်ကိုနည်းနည်းရောက်မယ်နော်
