အခန္း(၈)

42 9 3
                                    

ညေနခင္းေနဝင္စအခ်ိန္တြင္စိုးထြန္းဆရာေလးအိမ္ေရွ႕ေရာက္သြားသည္။အိမ္ကတိတ္ဆိတ္ရံုမကေမွာင္မဲေနသည္။ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္အိမ္ထဲမွာမီးထြန္းသင့္ေနၿပီ။စိုးထြန္းဆရာေလးဆီကေတာင္းထားတဲ့ဖုန္းနံပါတ္ကိုဆက္ၾကည့္လိုက္သည္။သံုးႀကိမ္ေျမာက္မွကိုင္သည္။

“ဟယ္လို"

“ဆရာေလးအသံကဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။ေနမေကာင္းဘူးလား”

“ေကာင္းပါတယ္။အခုမွအိပ္ယာကႏိုးလို႔”

“ကၽြန္ေတာ္အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေနတယ္။တံခါးဖြင့္
ေပးဦး”

သူဖုန္းဆက္ၿပီးမွအိမ္ထဲမွာမီးလင္းလာၿပီးအျဖဴ ေရာင္အရိပ္ေလးအိမ္ေရွ႕ထြက္လာသည္။ဆံပင္
စုတ္ဖြားနဲ႔တကယ္ႀကီးအိပ္ယာကထလာတဲ့ပံု။ျခံတံခါးလာဖြင့္ေပးေတာ့သူကားကိုျခံထဲေမာင္းဝင္
လာခဲ့သည္။ပိေတာက္ပင္ေအာက္မွာကားရပ္ၿပီးကားထဲကထြက္တာနဲ႔ျခံတံခါးေသာ့ကိုေတာင္းလိုက္သည္။ေသာ့ကသံုးေခ်ာင္းတြဲမို႔တစ္ေခ်ာင္း
ျဖဳတ္ယူၿပီး-

“အိမ္ေသာ့ေရာကၽြန္ေတာ့္ကိုတစ္ေခ်ာင္းေပးထား”

“ဘာလုပ္မလို႔လဲ"

“ခင္ဗ်ားကိုလာေခ်ာင္းမလို႔”

“ဟင္"

“တကယ္ေျပာေနတာ။ခင္ဗ်ားကိုစိတ္မခ်လို႔ခင္
ဗ်ားကိုလာေခ်ာင္းမလို႔။ျခံတံခါးေသာ့ေရာ၊အိမ္ေသာ့ေရာကၽြန္ေတာ္ယူထားမွျဖစ္မယ္”

ဆရာေလးဆီကေသာ့ကိုဇြတ္ေတာင္းရင္းစိုးထြန္းအိမ္ထဲေရာက္လာသည္။

“ညေနစာစားၿပီးၿပီလား"

“ဟင့္အင္း။အိမ္ျပန္ေရာက္ကတည္းကအိပ္ေနတာခုထိပဲ"

“ဒါဆိုေန႔လည္စာပါလြတ္ေနတာေပါ့"

“အင္း"

“က်စ္…အဲဒါေၾကာင့္မို႔အစာအိမ္ေရာဂါျဖစ္တာ။အစာစားခ်ိန္မွပံုမမွန္တာ"

“အက်င့္ျဖစ္ေနၿပီ”

“ေကာင္းတဲ့အက်င့္မွမဟုတ္တာဗ်ာ”

“ငါအိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ပါ”

“အခုႏိုးလာေတာ့ဘာစားမွာလဲ။ဘာစားစရာရွိလဲ”

ဒုတိယေျမာက္ေနာက္ဆံုးခ်စ္သူ (ဒုတိယမြောက်နောက်ဆုံးချစ်သူ)Where stories live. Discover now