The Red Box

EPILOGUE

I thought that my life is already perfect. I have a very adorable, trusted, and loyal friend beside me, and my parents that support's me sa kahit anong gawin ko. But I guess, everybody's right, that this world is so unfair that made people not perfect in every aspects of their lives, even though they not made a lot of mistakes—but they still suffer too much.

"Can you open the box already?" inis na tanong ni Carol sakin, atat na atat na buksan ko na ang box na nakita ko sa loob ng closet ni Lara.

I want to back out—I wanted to. But I also want to know what's in it. Sobrang bilis ng kabog ng puso ko habang nanginginig ang kamay na nakatingin sa red box at sa susing hawak ko.

Napalunok ako dahil sa sobrang kaba. I don't know if this is the right time na sinasabi ni Lara sa sulat nya. I have a strong urge not to open this box, dahil parang may mali. Parang may masamang mangyayari o baka naman, mas malala pa sa iniisip ko ngayon.

"Are you going to open it, or what?" bakas sa boses ni Carol ang pagkasarkastiko at nawawalan na ng pasensya habang tinatanong iyon sakin.

Napatingin ako sa kanya, kinakabahan sa ano man ang mangyayari o kung ano man ang malalaman ko when I open this box.

Marami akong hirap na napagdaanan mahanap lang ang susing ito, na sana ay hindi ko nalang ginawa at ibinaon nalang din ang red box na ito sa kung saan inilibing si Lara.

Nang dahil sa pulang kahon na ito, naging miserable ang buhay ko. May mga secret akong nalaman na sana ay hindi ko nalang nalaman, I regret every decision that I made. I regret everything. Simula nung namatay si Lara, hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko sa buhay ko. Hindi ko na alam kung ano ang tama o mali.

Dahan-dahan kong binuksan ang box gamit ang susi at napapikit nalang ako habang si Carol naman ay narinig kong napasinghap ng mabuksan ko ng tuluyan ang kahon.

"Shit!" sigaw ni Carol.

Agad akong napatingin kay Carol ng kinuha nya ang box na hawak ko. Masama ko syang tiningnan habang sya naman ay kinakabahan akong tiningnan habang yakap-yakap ang pulang kahon. Kukunin ko na sana kay Carol ang kahon pero inilayo nya agad ito sakin.

"What the hell, Carol?! Give it back!" inis ko ng saad sa kanya.

Napailing-iling sya habang mahigpit na hinawakan ang kahon. Napakunot pa ang noo ko ng makitang namumuo ang kanyang mga luha sa mga mata.

"Hindi, hindi pwede. You can't have this, this is not the right time," naiiyak nyang saad. I saw a tear coming out from her left eye.

I flinched when Carol's head explode. Gulat akong napatingin sa walang ulo nyang katawan. The red box slowly fall down and Carol's body too.

I can feel a hot liquid on my cheek while looking at Carol's body lying on the floor, naliligo sa sariling dugo. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko, I can't move, I can't take my eyes off of her dead body.

Minute's later, I heard a foot step outside the window. I slowly look at the window, and I saw the person who shoot Carol.

Dali-dali kong kinuha ang pulang kahon at tumakbo agad ng mabilis palabas ng bahay nila Lara at tumakbo ng mabilis papuntang gubat.

Palagi akong sumusulyap sa likuran ko, natatakot na baka ay nasa likuran ko na sya, nakasunod sakin habang nakatutok ang kanyang baril sa kung saan ako tumatakbo.

Hindi ko inakala na sa dinami-dami ng taong pwedeng trumaydor sakin ay sya pa talaga. Sya pa na ang taong pinagkakatiwalaan ko.

I took a glance at my back again one more time, at nang malaman na hindi sya nakasunod sakin ay nagtago ako sa likuran ng isang malaking bato at nanginginig ang kamay na binuksan ang pulang kahon.

When I saw what's inside of it, ay para akong nalagotan ng hininga. I can't believe what I just saw, pero bakit kailangan nya pang pumatay ng mga tao para lang dito sa pulang kahon na ito? Para lang sa laman ng pulang kahon na ito?

TO BE CONTINUED....