ZIT KUTUPLAR | gxg

BÖLÜM 6

Eğer yazım hatalarım varsa, kusura bakmayın. İyi okumalar.

Dudağımı kemirerek, sınıftan çıktım. Bu gün sınavımız vardı fizikten. Ne kadar çalışsamda fiziği anlayamıyordum.

Ama yinede tüm notlarım yüksekken, fizikten kötü bir not almak istemiyordum. Hele sonuncu yılımdayken.

Kendi-kendime kavga ederken, "Meryem" dedi tanıdık bir ses. Arkamı döndüğümde, gülümseyerek yanıma geldi.

"Bahar nasıl yazdın? " dedim bende gülümseyerek karşılık vermeye çalıştım.

"Tek kelimeyle mükemmel" dedi ve yanıma oturdu. "Asma suratını" dedi ve elimi tuttu.

"Bir ders yüzünden bu kadar üzülme değmez, hem belki hoca bu sefer notunu düzeltir?" dedi moralimi düzeltmeye çalışarak.

"Düzeltemez, sende biliyorsun, kadın kafayı takmış geçen sınavda kimseden kopya çekmeme rağmen dışarı atmıştı beni, sonra gidip ne kadar dil dökdük" dedim.

Belimi sıvazladı. "Daha okulumuz yeni başladı üzülme, bak sana, istersen yardım ederim biliyorsun fizikten iyiyimdir" dedi bir yanıt vermemi bekleyerek.

"Uygun olurmu ki?" dedim, "niye olmasın, sen benim tek yakın olduğum arkadaşımsın bu okulda, sana etmiyicemde kime edicem" dedi yüzünde gülümseme oluşarak.

Ona sarıldım. Geçen dönem tanışmıştık kendisiyle. Gerçektende benim de tek yakın olduğum kişi oydu bu okulda, diğerleriyle pek konuşmuyordum.

Oda bana sarıldıktan sonra ayrıldık. "Kimleri görüyorum" dedi Zehra bize yaklaşarak, masamıza oturdu.

"Sanada merhaba, Zehra" dedi Bahar. Kardeşim Baharı sevmiyordu. Hemde kızın hiçbir şey yapmamasına rağmen.

Bana da sürekli uzak dur diyordu. Ama onu dinlemiyordum. Bence, çok güzel kalbi vardı.

"Masal mesaj atmış, bugün biraz geç gelicek eve, bunu demek için geldim" dedi Baharın selamını es geçerek. Sabır diledim.

"Gerçekten bu kadar önemlimiydi,?" dedim. "Bana göre evet" dedi ve tekrar ayaklandı. "Çıkışta, sınıfıma gelirsin, iki dakikalık işim olucakta" dedi ve bende kafamı salladım.

"İyi o zaman görüşürüz" dedi yanağıma bir öpücük kondurup, "fizik sınavını sormayacağım, moralin zaten bozuk gibi duruyor" kendini tamamlayıp, yanımızdan ayrıldı.

"Masal kim?" diye sordu Bahar. "Teyzem bizi evden kovdu. Zehrayla arkadaş gibiler, evinde kalmamıza izin verdi, başta kabul etmemiştim ama sonra gidicek bir yer bulamayınca" kafasını 'anladım' diye salladı.

Zil çaldı. Bütün öğrenciler kantine akışmaya başladı. Sınav bitmişti.

Biraz daha kaldıktan sonra, zil tekrar içeriye çalmıştı. Sınıflara dağılmıştık.

Ders bitmişti, kitaplarımı çantama koyduktan sonra, Baharla vedalaşıp, Zehranın sınıfına yöneldim.

Sınıfın kapısına ulaştığımda, bir erkek sesiyle durdum. "Anlamıyorsun,!" diye bağırdı. Bir kız sesi, yani kardeşimin sesini duymamla dinlemeye başladım konuştuklarını.

"Asıl sen beni anlamıyorsun, istediğin şeyin farkındamısın acaba sen?" dedi Zehra. "Onları bulup, bana getiriyorsun yoksa peşini kolay-kolay bırakmam" biraz durduktan sonra devamını getirdi,"o güzel kardeşininde seninde canını acıtırım" dedi ve sesler durdu.

Zehranın korktuğuna o kadar emindim ki. İçeriye girdim. İkisi de durup bana baktı.

Yutkundum. Onları duymamışım gibi davranmaya başladım. "Zehra bende seni arıyordum" dedim.

Yanındaki erkek, sırıttı. "Görüşürüz, Zehra" dedi ve sınıftan ayrıldı.

"Sakın!" diyip,"evde konuşucaz" dedim uyararak, kafasını salladı. Ve bizde sınıftan ayrıldık.