ZIT KUTUPLAR | gxg

BÖLÜM 4

Biraz uzun oldu. 3 bölümün ardı.

Sadece umarım sesimize çıkmamıştır. Gözlerimi kaçırdım ve hızlı adımla aşağıya indim.

Bu yıl, son yılımdı okulda. Bu yüzden seviniyordum. Sayısal okumak istiyordum.

Teyzemin söylediğinde lafları kafamın bir köşesine yazıyordum. Zamanı geldiğinde, ödeticektim.

Kendisine saygı duyuyordum ancak saygı duyulası bir yanı yoktu.

Bugün Eylül'ün son günüydü. Karsın soğuğu şimdiden kendini gösteriyordu.

Üstüme birşey almadığım için kendime kızıyordum şimdide. Yakınlarda kütüphane vardı.

Oraya gidip hem ısınmak hemde kitap okumak istiyordum.

On beş dakikanın ardından, kütüphaneden içeriye girdiğimde bedenimdeki sıcaklık geri gelmişti. Sürekli bu durumu yaşamak hoş diğildi.

Ellerimin ısısı hala geri gelmemişti. Kitaplara doğru yürüdüm. Kendimce fantastik, genç kurgu, korku bölümlerine bakıyordum. Genç kurgudan bir kitap elime alıp, kenara oturdum.

Telefonumu yanima koyup, kitabı açtığımda sırada telefonuma bir bildirim geldi.

Açtığımda Zehradandı.

Zehra:Meryem, teyzem gerçekten çok kızdı sana eve gelmemeni söyledi. Şimdide eşyalarını topluyor, ne yapıcaz?

Ben:birşey yapma sinirli köpürür-köpürür geçer.

Yazıp, telefonu kapatacaktım ki, yine yazdı.

Zehra:gerçekten çok kızgın. ben seni onayladım gitmicektim ama sonra daha çok kızdı. sanırım evi başımıza yıkıcak.

Ben:geliyorum sakın, ben gelmeden evden çıkayım deme.

Zehra:tamam.
görüldü.

Sıkıntıyla nefes verdim. Bu kadın beni sınıyordu. Dinimden, imanımdan etmek istiyordu sanırım.

Ayağa kalktım, ve aldığım kitabı geri koydum. Ağız tadımla bir kitap bile okuyamayacaktım sanırım.

Kütüphaneden ayrıldım. Ve apartmana doğru ilerlemeye başladım. Bedenim tekrar soğuktu. Ölü gibiydim.

Apartmandan içeriye girdim. En alt katta apartman görevlisi, Ahmet abi kalıyordu.

Bir üstlerinde biz, bizim üstümüzde de Masal.

Evin karşısına geldiğimde, içeriden fazla ses gelmiyordu. Sanırsam, hiç gelmiyordu.

Kapıyı tıklattığımda, Zehra açtı. "Hele şükür" dedi benim duya biliceğim şekilde.

"Bak ne hale getirdi evi" dedi fısıltıyla. Bu kadın delirmişti. Evi kendi-kendine dağıtmıştı. "Gele bildin demek küçük hanım" dedi ve güldü.

Sanırım iyi diğildi. "Defolup gidin, ikinizde hemen" dedi ve önümüze valizlerimizi attı.

Ben Zehraya baktım. "İstenmediğimiz yerde kalmayız" dedim ve valizlerimizi elimize aldık.

İkimizde dışarı çıktıktan sonra, kapıyı sertçe yeniden kapattım. Yutkundum. Gidicek yerimiz yoktu ki.

Zehra başıyla arkamı işaret ettiğin de, döndüm. Masal'la karşılaşıcağımı gerçekten düşünmüyordum. Bu iki oldu.

"Bende kala bilirsiniz" dedi Masal tepkimi ölçmek ister gibi devamını getirdi, "eğer isterseniz tabi" dedi.

"Gerek yok, rahatsızlık vermeyelim biz" dedim ve arkamı dönüp gidicekken, "ya Zehra benim arkadaşım hiç bir rahatsızlık vermezsiniz ki, zaten evde bir tek ben kalıyorum," dedi açıklayarak.

"Gerek yok dedim ya, bir yer bulurum ben, hem sen nerden öğrendin?" dedim kaşlarımı çatarak. Sonra Zehraya baktım.

"Vallaha ben söylemedim" dedi sonra, "o söylemedi apartman görevlisi söyledi. sizin evden sesler geldiğinde korktum gittim söyledim sonra şikayet etmiş sizi evinde filan istemiyormuş ve" diyip, "gidicek bir yeriniz olmadığınıda söyledi" tamamladı kendini.

Birşey söyleyecekken, "ve hayır, size acıdığım için evime almıyorum" dedi son kez.

"Meryem, inat etme bir kaç güne siniri geçer onun sonra geliriz" dedi Zehrada.

"Ben buraya dönmem, ev bakarız" dedim ve bundan kabul ettiğimi anladılar.

Evi bulduktan sonra nasıl kirasını vericeğimi düşünmek istemiyordum şu an.

Sadece Masal'ın evine girdikten sonra dersimi yapmak istiyordum.