Η Θανάσιμη Νότα (girlxgirl)

Η Τελεία

Για μια στιγμή τα μάτια της Κασσάνδρας κλειδώθηκαν πάνω στα δικά μου. Το βλέμμα της δεν ήταν άψυχο, όπως συνήθως.
Ούτε είχε μέσα του ίχνος από την διακριτική τρυφερότητα όταν προσπαθούσε να με ενθαρρύνει.

Σήμερα τα μάτια της με προειδοποιούσαν. Με κοιτούσαν απειλητικά και έστελναν κύματα αμηχανίας στην πλάτη μου, βάρεναν τους ώμους μου.
Μα για ποιόν γαμημένο λόγο με προειδοποιούσε;

Ήθελε να την αφήσω ήσυχη.
Ήταν αποφασισμένη να κάνει ό,τι την είχε πείσει εκείνη η κωλόγρια να κάνει και ήθελε να με βγάλει από την μέση. Αυτή η καλόγρια την είχε χειραγώγησει τόσο επαγγελματικά, που έκανε την Κασσάνδρα να νιώθει απειλή από τον άνθρωπο που την αγαπούσε περισσότερο σε αυτόν το κόσμο, από εμένα.

Χαμένη στις σκέψεις μου, ούτε που παρατήρησα ότι τα δάχτυλα μου άγγιζαν τις λάθος νότες, παρά μόνο όταν άκουσα έναν απαίσιο ήχο να βγαίνει από το πιάνο μου, προσγειώθηκα απότομα στην πραγματικότητα.

Ένιωσα το θυμωμένο βλέμμα της Κασσάνδρας να με ρουφάει μέσα σε μια μαύρη τρύπα.
Δεν χρειαζόταν ούτε να το δω πλέον,  μόνο το ένιωθα πάνω μου, και αυτό ήταν αρκετό.

"Κάνε σε όλους μια χάρη και συγκεντρώσου επιτέλους! Πες μου πώς σκατά γίνεται να είσαι τόσο αφηρημένη πέντε λεπτά πριν την παράσταση, γαμώτο μου;"
είπε και πέρασε τα χέρια μέσα από τα μαλλιά της, ξεφυσώντας.

Στα αρχίδια μου για την παράσταση, Κασσάνδρα.
Ξέρεις πολύ καλά τον λόγο για τον οποίον είμαι αφηρημένη και συνεχίζεις να με τιμωρείς, μόνο και μόνο επειδή προσπαθώ να σε βοηθήσω.
Εντάξει, Κασσάνδρα...
Θα παίξω το παιχνίδι σου.
" Έχετε δίκαιο, κυρία. Πρέπει να συγκεντρωθώ." της είπα κοιτώντας την ειρωνικά.

Η Ελίζα κοίταξε προς το μέρος μου ανήσυχα και με ρώτησε αν είναι όλα καλά. Εγώ ωστόσο της ένευσα ψύχραιμη και της είπα να μην ανησυχεί.

Μόλις τελειώσαμε την πρόβα, η Κασσάνδρα έκατσε στα μπροστινά καθίσματα του θεάτρου και άρχισε να ελέγχει αγχωμένη κάτι παρτιτούρες. Μέχρι και την τελευταία στιγμή έλεγχε μην τυχών και προέκυπτε κάποιο λάθος.
Την είχε πάρει πολύ σοβαρά αυτήν την παράσταση και άλλωστε όλοι γνώριζαν πόσο τελειομανής γυναίκα είναι.

Τώρα που ήταν απασχολημένη, μπορούσα να την κοιτάξω επιτέλους, να την παρατηρήσω.

Ήταν τόσο όμορφη σήμερα. Με όλα αυτά που είχαν συμβεί, μόλις τώρα είχα την ευκαιρία να προσέξω τις προσεγμένες καστανές μπούκλες πάνω στο λευκό της πρόσωπο,
τα μισάνοιχτα κόκκινα χείλη της, το στενό μαύρο φόρεμα της που την αγκάλιαζε κομψά στα πιο επίμαχα σημεία.