Cool Off

Chapter 2

Amara's POV

My parents who are currently in the Philippines called me to go back home for vacation. Dito rin sila galing sa France, but hindi ako sumabay dahil may inaasikaso pa.

Ayaw ko pa sanang umuwi dahil marami pa talagang gagawin. My father owned a Romano Museum here and a lot of artist are doing their exhibits. We were so busy because we are looking for an art that is unique that's why my parents are in the Philippines – they are exploring various art museums there.

Paris is home to iconic art institutions like the Louvre and Musée d'Orsay, which regularly feature exhibits on drawing and sketch art, including works by artists like Leonardo da Vinci and Degas. Kaya booming talaga ang business namin sa Paris. We also do auction sa mga Art Pieces.

Kaso dahil sa matagal ko na rin hindi nakikita si Mama at ang sobrang striktong kong Papa, I decided to go home.

I'm a businesswoman and I help my dad in our business that revolve on Arts.

When I finally arrived at the airport, sinabihan ko si Manong Driver na ako nalang magmamaneho. Namimiss ko rin kasi ang daan at gusto ko rin mapag-isa. Wala naman nagawa si manong at tinawagan ko nalang uli ang isa pa naming driver, para sunduin si Manong.

Habang nagmamaneho ako pauwi, bigla ko naman nakalimutan ang daan. Nag text naman ako sa parents ko na I'm near na kaso mali ata ang nalikuan ko kaya mas napahaba ulit ang biyahe. Around 10 PM ang expected na dating ko sa Mansion namin dito sa probinsiya, kaso around 11 ay patuloy parin ako sa palibot libot dito sa lugar.

Halos mga puno lang nakikita ko at kakaunti lang ang ibang mga bahay. While driving, napansin ko naman na tumawag si Papa.

Dahil sa takot ako mapagalitan, sinagot ko ito. Natapos naman ang tawag at nilagay ko na ang phone sa compartment nito sa sasakyan.

Kaso dahil biglang nag-alarm ang phone ko at nagulat ako, naapakan ko ang accelerator at napansin na may mga tao pala sa daan.

Nagpanic na ako at agad na tinapakan ang break – but I'm too late. May nabangga ako. Nilock ko ang sasakyan dahil parang nagainom pa ang grupo ng mga lalaki. Panay ang sigaw nila sa labas at sipa sa sasakyan. Takot na takot ako. Mabuti nalang din nakabangon ang nabangga ko.

Medyo nagulat rin ako nung tumayo ang lalaki. He is in a manbun haircut at sobrang poganda niya? He looks masculine but compared to her friends, he looks so innocent, slender, and handsome. Basta siya yung parang model sa men magazines. He is not too muscular, yung tama lang. Her aura is also not that rough or strong, but he looks like a soft boy, gentle, and thoughtful, often in contrast to traditional notions of masculinity that emphasize toughness or stoicism.

Hindi ko na rin namalayan na umalis na pala ang mga kasama niya. Narinig ko na rin ang boses niya. Unti-unti kung binaba ang bintana at I can't believe na sobrang gentle ng boses niya. It is deep but it is calm.

He was talking then suddenly nagulat ako dahil parang nawalan ito ng malay.

Agada ko lumabas at nakita siya na may kunting sugat sa ulo. He is still breathing kaya I tried my best na hilahin siya paloob ng sasakyan.

Malapit na rin naman ang bahay, maybe, I'll take him home muna para magamot.

---

Mahaba-habang explanation ang ginawa ko dahil umuwi ba naman ako ng lalaki sa bahay. Akala ng mga magulang ko eh boyfriend ko iyon kaya matagal ako nakauwi.

Mabuti nalang naniwala din sila when he saw na walang malay yung boyfriend ko daw.

Inasikaso naman ni Mama yung nabangga ko at siya na mismo naggamot nito dahil she's also a doctor apart from being a businesswoman.