15.Bölüm

70 8 24
                                    

Akşam büyük salona yemek yemek için gittiğimde benim yaşımda olan bir kaç ölüm yiyenin gözleri üzerimdeydi

Rastgele bir yere oturduğumda yanıma jessica oturdu

Masaya gözlerimi dikmiş bakarken birinin beni sarsmasıyla kendime geldim

Jessica: sana diyorum

Rosila: dalmışım. Ne diyordun?

Jessica: tüm gün uyudun normalde bu kadar uyumazsın. Bir şey mi oldu?

Rosila: y-yok sadece uykumu alamadım

Jessica: emin misin?

Rosila: evet.

Jessica: yanağına ne olduğunu hâlâ söylemedin

Rosila: uyurken üstüne çok yatmışım kızarmış

Albus dumbledore her yemek öncesi yaptığı konuşmayı yaptıktan sonra yemeği başlattı

Jessica: sencede riddle çok umursamaz değil mi?

Kafamı kaldırıp işaret ettiği yere baktığımda etrafında kızlar vardı ama hiç birini umursamıyordu

Rosila: bilmem..

Yemeğe devam ettiğimizde gelen sesle o tarafa baktım

Goyle: yanağına ne oldu black? Yoksa babandan dayak mı yedin?

Tüm masa buna gülerken bakışlarım yere düştü.

Beni sevmeyen beni kandıran kocamdan dayak yedim diyemezdim..

Bakışlarım onunla buluştuğunda umrunda bile değildi.

Goyle: acıdım simdi. Istersen seni odana kilitleyebilirim. Biraz karanlık olur ama dayanırsın sen. Sonuçta alışıksın

Gözlerim yavaştan dolmaya başlayınca

Rosila: doydum ben...

Kalktım ve onların gülüş seslerini umursamamaya çalışarak ordan hızlı adımlarla çıktım

Odama çıktım ve hızla kapıyı kapattım.

Benim hayal ettiğim böyle değildi ki..

Beni sever sandım
Bana kötü davranmaz sandım
Beni insanlarin icinde küçük düşürülecek duruma koymaz sanmıştım

Kapı çaldığında göz yaşlarımı sildim ve pürüzlü bir sesle

Rosila: g-gel.

Kapı açıldı ve içeri o girdi

Tom: beni rezil mi etmek istiyorsun sen?!

Rosila: anlamadım?

Tom: ne demek anlamadım?! Niye saklamadın yüzünü?! Salakça davranıp sinirimiz bozma benim!

Sesi daha fazla yükselip bana doğru bir adım açınca korku ile geriledim.

Eli boğazıma gidip sıkınca nefes alamadığımı hissettim.

Tom: seni bir daha bu hâlde görürsem. Yemin ederim daha kötü yaparım! Sinirimi bozmayacaksın benim! Tamam mı?!

Nefessiz bir şekilde kafamı salladığımda aniden bıraktı ve son bir bakış atıp odadan çıktı

Duvara yaslanıp derin nefesler almaya çalışırken aynadan boynumda el izi çıktığını görüyordum.

Gözlerimden yaşlar akmaya başlarken yatağın köşesine yaslanıp umursamadan ağlamaya başladım.






















Mirabaaaa nasildı sizce bolüm??

Ya da sizce bu ne kadar boyle gidecek?💚

BELİRSİZ TAKINTIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin