Gece

(Mert)

Babam ölmeden önce onunla çok yakındık benimle yakından ilgilenirdi, her daim arkamda ve yanımda dimdik durur, gururla bakardı yüzüme çok severdik birbirimizi .

Hiç istemese de 5-6 yaşlarındayken bana yaşadığımız hayat koşullarından bahsetti ileriki yaşlarıma hazırlık olarak, nelerle karşı karşıya kalabileceğimizi, nasıl tehlikeler olduğundan, bunlarla başa çıkabilmem açısından bir çok şeye maruz kaldım.

Babam beni çok severdi ama ileriye dönüp baktığında güçlü olabilmem için bir çok görev bir çok sınavdan geçmem gerekiyordu, bana derdi ki "Ben yarın öbür gün ölücem belki öldürülücem ama sen bu ailenin ve masanın her zaman başında olucaksın bunları öğrenmen,bilmen,yaşaman gerekiyor, eğer bunları şimdi yapmazsam yarın çok geç olabilir." Bu sözleri aklımdan çıkmıyor, bazen çok kızıyorum, şu yaşımda bile çok kızıyorum ama bir o kadar da hak veriyorum. Bugün burada bu denli güç sahibiysem başında bana öğrettikleri sonrasında ise tabiki benim çabam,hırsım ve zekam sayesinde oldu.

Babamın dediklerinin bir gün doğru çıkmasını hiç istemezdim fakat babam bir suikasta kurban gitti o zamanlar 24 yaşına yeni girmiştim ve sorumluluklarımın üstüne daha büyük bir sorumluluk alarak ailemin başında durmam gerekiyordu.

Babam bana çok kan döktürmüştü, alışmam için. İlk başlarda ağlardım, küçüktüm,silahı ilk elime aldığımda daha 8 yaşındaydım babam hain diye önüme bir adam koymuştu, elleri arkada bağlı gözleri bağlı, her yeri kan içindeydi. Ağladım yapamam diye ama babam çok sevdiğim babam bana kıyamaz dediğim adam, bana ilk defa o gün orda kıydı ve ben de bir cana kıydım, o gün çocuk olmaktan çıktım. Aslına bakarsanız o günden sonra her şey çok farklıydı, duygularım, davranışlarım gün geçtikçe değişiyor ve çocuk gibi değil yetişkinler gibi davranmaya başlıyordum. Babam beni evet çok severdi ama hiç acımazdı, babamın bende en sevdiği şey zekamdı. Bir keresinde kaçırıldım ve işkenceye maruz kaldım ama pes etmedim zekam sayesinde hayatta kaldım ve babamın gözüne girdim.

Şimdi 30 yaşında 6 yıldır gece gündüz demeden ailemin ve örgütün başındayım.
Herkesin korkulu ve karanlık kabusuyum. Normal insanlar tarafından bilinen Kandemir holding sahibi, bizim gibiler tarafından bilinen örgütün lideriyim.

Duygularımı kaybettim ama duyguların güç olduğunu asla unutmadım. Karanlıktım çok karanlıktım, dipteyim dedikçe daha da dibe batıyorum. Ben bu dipsiz, karanlık kuyudan çıkamazdım, buraya düşeni de çıkarmazdım,benimle olan benimle karanlıkta kalmayı göze alıcaktı...